Tagarchief: verhuurder

Reddende engel

Om 07.00 uur piept de wekker. Ik ben al wakker. Onrustig geslapen, veel te laat naar bed. Groggy gris ik wat kleren bij elkaar en duik de koude douche in. Even wassen en tandenpoetsen voordat de verhuizers arriveren en er geen rustige minuut meer is. Snel trek ik een zwarte spijkerbroek en pluizige wintertrui aan, maak me op en pak nog een paar dozen in met belangrijke spullen. Ik wil net een hap van m’n boterham met pindakaas nemen als de bel gaat. Vanaf dat moment gaat alles in een stroomversnelling. Vele uren later – de verhuizers zijn inmiddels weg – zit ik uit te puffen tussen de dozen in m’n nieuwe huis in Tilburg. De eigenaar heeft gebeld en komt me helpen met de gas-, wasmachine-, tv- en internetaansluiting.

beervoormonalisa


Zo’n reddende engel had ik echt nodig
. Na vijftien dozen uitpakken begint m’n rug al te protesteren, na bijna veertig dozen sputtert-ie hevig tegen. ‘Rustig aan Marjelle, je kunt niet alles vandaag af krijgen’, spreek ik mezelf toe. Mijn lichaam is moe. Het afgelopen jaar, de aanhoudende overlast en slaapproblemen hebben er diep ingehakt. Mijn hoofd is ook moe. De laatste zes maanden was het puur een kwestie van overleven, het gevecht met de verhuurder nadat ik in een onbewoonbaar huis ben terechtgekomen heeft bijna al m’n energie gekost, het er alleen voorstaan in deze periode van m’n leven is beklemmend. Angstaanjagend bij momenten. Toen ik daarstraks uitgeteld op de bank GTST zat te kijken met een beker hete rooibosthee was ik aangeslagen door de nare reactie die ik net van verhuurder Grouwels had gekregen op m’n mail.

beerhotelkamer

Vooral de badinerende toon irriteert me, zijn reactie op langdurige geluidsoverlast bijvoorbeeld is ‘in de praktijk is hier toch al snel sprake van een welles/nietes verhaal‘. De man weet helemaal niet waar het over gaat. Maar ook dan zeg ik tegen mezelf ‘zet het van je af. Ja, je hebt gelijk, maar je zult het niet krijgen. En ja, hun fouten en grove nalatigheid kosten jou heel veel geld, maar je kunt ze niet veranderen. Het zijn opportunisten die net zo lang de waarheid verdraaien tot die in hun voordeel is’. And now I’m going to pour myself a glass of wine. Heel veel dozen zijn uitgepakt, de living, eetkamer en slaapkamer zijn toonbaar. Cheers!
Marjelle

Foto’s Witold Riedel

‘Ja – duh!’

‘Do you speak Dutch?’ vraag ik aan de jongen naast me. Ik zit op de bijrijdersstoel van een oud busje, ingeklemd tussen twee mannen, een uit Tsjechië, de ander uit Oekraïne. We zijn op weg naar m’n nieuwe huis waar nog steeds alles wat mis kan gaan misgaat. Door eigenwijsheid, onverschilligheid van de verhuurder en de aannemer, en vooral ook door een totaal gebrek aan communicatie. Het nieuwe slot bijvoorbeeld wordt erin gezet zonder mij op tijd te waarschuwen met als gevolg dat Klusmeisje voor een dichte deur staat. De muur die meegestuct zou worden door de stukadoors is overgeslagen. De aannemer wist van niks beweerde hij aan de telefoon, later bleek er wel degelijk opdracht toe gegeven door de verhuurder.

Nu gaan zijn mannen alsnog die muur aanpakken, uitgerekend op dinsdag als de nieuwe vloerbedekking er nét in ligt… Als ik kijk naar de gele sporen die ze op de pasgeverfde muren hebben achtergelaten en de grauwe randen tussen plafonds en muren, dan verzet elke vezel in mij zich tegen de komst van dit soort rauwdouwers die met hun lompe poten op elke m² van m’n chocobruine tapijt hun gruizige stempel gaan drukken. Doordat ik in extreem korte tijd gedwongen werd de verhuizing te plannen had ik maar een beperkte kleurkeuze, alleen het direct leverbare tapijt was een optie. Morgen gaat Jan, een Tsjech die heel mooi Nederlands spreekt, met een maatje de vloerbedekking leggen in een huis waar overal nog verfblikken staan en aangebroken rollers liggers, Klusmeisje is nog steeds niet klaar, met een afvoer die niet doorloopt, een douche zonder deur en muren die bladderen. Ik had het me heel anders voorgesteld.

Inmiddels begint alle ellende, stress en slaaptekort van de afgelopen periode zijn tol te eisen. Ik ben doodmoe en laveer tussen verhuurder, aannemer, Klusmeisje, tapijtleggers, bedrijven en instanties door. Vanachter m’n bureau bedenk, plan, google, regel en coördineer ik, verzin alternatieven, van plan b met een sprongetje naar plan e, kies voor de minst arbeidsintensieve oplossing, schiet geld voor, print routes uit, geef adviezen, maar tegen zoveel fouten en gebrekkige communicatie is niet op te boksen. Gelukkig heb ik op de valreep nog wel verhuizers weten te vinden. Het kon echt niet, zeiden ze, maar toen ik aanhield bleek er de volgende dag toch nog een gaatje in de planning. Woensdag, verhuisdag. At last.
Marjelle

If there’s more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way – Edward A. Murphy

Het kan áltijd nog erger

Gisteren hoorde ik dan eindelijk wanneer de nieuwe plafonds die er uiterlijk 1 augustus in hadden moeten zitten, gemaakt worden. Tot dat moment was ik met handen en voeten gebonden, afhankelijk van de grillen van de verhuurder. Woensdag gebeurt het. Onmiddellijk heb ik de planning aangepast, vandaag zou ik na fysiotherapie tapijt bestellen voor morgen, klusmeisje zou die dag een paar dingen afmaken en alvast het laminaat in de keuken leggen. Donderdag zou ze dan met het tapijt in de weer gaan. Vervolgens meteen de verhuizer gebeld om een datum af te spreken wat eerder niet kon omdat de plafonds er nog niet inzaten. Zijn offerte was het voordeligst en hij had mij verzekerd dat ze ook op korte termijn konden verhuizen. Niets bleek minder waar. ‘We zitten bomvol’, zei de vrouw. Mijn hart sloeg over. Volgende week moet ik verhuizen in verband met huuropzegging. Snel bedacht ik plan b. Misschien wilde Jan wiens naam ik via een vriend had gekregen me wel verhuizen met zijn busje. Primitief, maar je moet wat. Ja, dat kon, zei hij even later, maar het moest wel per se zaterdag. In m’n gedachten ging ik razendsnel de planning na. Dat moest net kunnen, maar alleen als alles en iedereen zich aan z’n afspraken hield.

Ondertussen kreeg ik de aannemer aan de telefoon. Hij reageerde meteen agressief toen ik nietsvermoedend zei dat er morgen tapijt bezorgd zou worden. Ik kreeg allerlei dingen naar m’n hoofd over mogelijke schade, aansprakelijkheid en wat dáchten mensen wel! Hij dreigde dat hij zijn mensen onmiddellijk zou terugroepen als dat doorging en schreeuwde dat hij al de hele planning had moeten omgooien op het laatste nippertje. Met dank aan de grove nalatigheid van de verhuurder. Maar dat zei hij er niet bij, in plaats daarvan reageerde hij zich af op mij.  Van een medewerkster had ik gehoord dat de klus één dag zou duren en had daar ook m’n planning op aangepast. Toen ik dat zei werd ik voor leugenaar uitgemaakt, dat was niet wáár, dat kón niet. Dit gesprek vond overigens plaats in tram 8 op weg naar de fysiotherapeut. Anderhalve week geleden ben ik namelijk finaal door m’n rug gegaan. Ik was zo aangeslagen door alles dat ik vervolgens m’n halte miste en daarna een heel stuk moest teruglopen. Na het telefoontje drong tot me door dat de hele planning de prullenmand in kon, klusmeisje afgebeld moest worden, schilderwerk niet af was, tapijt niet gelegd voor zaterdag en er verder geen verhuizer te vinden was terwijl ik volgende week hier weg moet zijn. Tranen liepen over m’n wangen. Deze keer hielp inslikken niet.
Marjelle

Sheer horror

De verhuisdag nadert met rasse schreden. Nog steeds is niet bekend wanneer de nieuwe plafonds er nu eindelijk in worden gezet. In verband met huuropzegging en alle werkzaamheden erna in het oude huis op straffe van een boete die kan oplopen tot 2800 euro moet ik de knoop morgen doorhakken. Later dan 19 augustus verhuizen kan feitelijk niet. Dan heb ik vanaf maandag nog krap één week om de hele verhuizing voor te bereiden en te regelen met een rug die aan het revalideren is. Gekkenwerk. Dit alles dank zij de verhuurder die maanden de tijd heeft gehad om de nieuwe plafonds erin te zetten, maar wat door grove nalatigheid en ondanks stringente afspraken níet is gebeurd.

Foto’s gemaakt op de dag van oplevering (01-08-2013)

Inmiddels lig ik behalve van rugpijn
ook wakker van dit nachtmerriescenario. Allerlei mogelijke combinaties spoken door m’n hoofd: plafonds niet erin voor de verhuizing, nieuwe vloerbedekking wel; plafonds erin terwijl vloerbedekking gelegd wordt; helemaal geen vloerbedekking, wel plafonds aan het eind van de week en m’n spullen noodgedwongen stallen op de kale plankenvloer. Hoe ik überhaupt voor elkaar moet zien te krijgen dat een klusser op zo’n korte termijn die vloerbedekking legt is mij een volstrekt raadsel. Op m’n urgente mail van 4 augustus, waarin ik dringend verzoek om zsm die plafonds te plaatsen en foto’s heb bijgevoegd van de staat waarin het appartement verkeert, heb ik nooit een reactie gehad.

Pas toen ik afgelopen vrijdag nogmaals een mail stuurde inclusief diezelfde foto’s, ditmaal aan de voltallige directie, kreeg ik opeens na tien minuten een berichtje terug. Meneer G. zou er op toezien dat op ‘zeer korte termijn’ de plafonds geplaatst werden. Geen datum, niks. Ook geen woord over de andere gebreken die ik duidelijk beschreven had in m’n mail, zoals een douche zonder deur, verzakte wand in het aanrechtkastje, slechte afvoer, voordeurslot wat nauwelijks open of dicht te krijgen is, muur in zeer slechte staat… er staan nog veel meer dingen op de lijst. M’n hoofd draait overuren en m’n rug door.
Marjelle

Alle tips / hulp welkom!