Tagarchief: aboutaleb

Burgemeester met beer

Klik op de foto’s voor een groter formaat

Run for KiKa

‘Run, baby, run!’

‘Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!’

Donkere wolken pakten zich samen toen ik naar Blijdorp fietste waar ik om half zes bij de flamingo’s had afgesproken met een vriendin. Aangetrokken door de namen van Fréderique Spigt, Jules Deelder en Noodweer hadden we besloten naar het ZOOmers Vrijwilligersfestival te gaan ondanks de verwachte toeloop van ruim 5000 bezoekers. Megafestaties zijn niet echt aan mij besteed, Blijdorp komt dan ook het meest tot z’n recht als er zo min mogelijk mensen rondlopen en ik op m’n gemak door de Chinese tuin kan slenteren, onderweg af en toe een onager, lama of ijsberenkind begroetend.

     

Deze keer ging het niet om de dieren, maar werden de mensen in het zonnetje gezet, iedereen die zich belangeloos had ingezet, van taalcoach tot medewerker van de Dierenambulance en alles daartussenin. Nadat we de plattegrond hadden bestudeerd togen we naar de Lepelaar om iets te eten voordat om kwart over zeven Ahmed Aboutaleb de avond officieel zou openen. M’n frieten waaiden even later bijna uit hun kartonnen bekertje, maar de sfeer was goed ondanks het winderige weer en die anderhalve druppel regen die er gevallen was. Net op tijd kwamen we bij de Terraszaal aan waar Aboutaleb met ambtsketting ons al tegemoet glinsterde en even later zijn speech hield.

  

Nergens was meer een zitplaats te bekennen en opeens bevonden we ons pal achter de burgemeester die inmiddels was uitgepraat en werden verwelkomd door een explosie aan geluid, de Burundische band Ropabu  sliertte de zaal binnen. Prachtige mannen met djembés van bijna vijftig kg op hun hoofd die sierlijk en ritmisch voortbewogen en vervolgens drumden alsof hun leven ervan afhing. Daarna kwam Fréderique Spigt aan de beurt, van de eerste tot de laatste minuut een geweldig optreden. Noodweer was de afsluiter, met veel enthousiasme werden nummers als Rotterdam bijvoorbeeld gespeeld. Mooi einde van een leuke avond. Moe, warm en een beetje dizzy na een paar glazen wijn reed ik terug naar Crooswijk.
Marjelle

Spreek Fréderique Spigt

Terugblik 1 – Samen plat

Nadat ik zaterdag een recordaantal Blijdorpkilometers had gemaakt en ’s avonds laat rozig in slaap viel werd ik de volgende ochtend onrustig wakker, leegte overspoelde me.
Dingen onder ogen zien is één, ze overleven is een tweede. Ik moest eruit, weg uit dat huis waar het plafond steeds dichterbij kwam en aan de olifanten boven zo vaak niet te ontkomen is.

 



Die middag ben ik via allerlei omzwervingen bij de centrale bibliotheek terechtgekomen, heb ik een glimp opgevangen van donzige Kralingseplaseendjes en de heerlijke geur van versgemaaid gras (Parfum d’Herbe lijkt me wel wat). Daarna ben ik neergestreken op het terras waar ik laatst Ahmed Aboutaleb tegenkwam. We keken elkaar aan en ik dacht ‘laat ik maar niets zeggen, hij wordt toch al door Jan en alleman aangesproken’.
Uiteindelijk kwam ik bezweet thuis. Moe, maar niet voldaan.
 
Toen ik de volgende ochtend m’n ogen opendeed, had ik een brandend gevoel in m’n keel en een bonzend hoofd. Het dierentuinuitje van zaterdag had een niet zo Blij staartje gekregen, neefje nummer twee had me aangestoken, zijn virus bleek toch besmettelijk.
Maandag lagen het VK-blog en ik allebéi plat. Voor mij de derde griep in drieëneenhalve maand, een dieptepunt. M’n lichaam is het spuugzat en dat is zijn manier om me dat te vertellen. Het wil naar sprookjesland waar elfjes eindeloos hapjes en drankjes brengen en rust en tederheid regeren.
Marjelle

(29 mei 2009)