Bijna een maand is het nu doodstil op m’n blog. Geen verhalen, geen overpeinzingen of foto’s. De afgelopen periode is er een van vallen en veel opstaan. De eerste woorden die in me opkomen zijn: pijn, dokters, deken tegen de kou, huizenjacht en oogmigraine. Dat laatste is een nieuw fenomeen dat z’n intrede heeft gedaan. M’n ogen – die ik zo hard nodig heb om de wereld te bezien en m’n freelance werk te doen – zijn overgevoelig geworden voor licht en schitteringen. Met name beeldschermwerken levert veel problemen op. Zo’n migraineaanval gaat gepaard met lichtflitsen, duizeligheid, misselijkheid en soms ook hoofdpijn. De eerste keer dat het beeld van de pc begon te golven en ik bewegende caleidoscopische figuren zag, was dan ook best angstaanjagend. Ik zwabberde door het huis, zocht onderweg af en toe steun tegen een muur en had geen flauw idee wat er aan de hand was. ‘Rustig blijven’, mantra-de ik. Ik heb al zoveel overleefd, dacht ik erachteraan.
Aan de ene kant wilde ik niets liever dan alles opschrijven. ‘Het moet eruit’. Aan de andere kant verstarde ik bij het idee om erover uit te weiden. De benarde situatie waarin ik al een hele tijd zit, wordt er niet beter op ondanks al mijn inspanningen en wie zit er nou te wachten op verhalen daarover. Mensen willen success stories horen. Ze willen dat hun geloof in de maakbaarheid van de wereld intact blijft en papegaaien elkaar zonder enige kennis van zaken na: ‘Alles komt goed.’ Het is dan ook geen toeval dat termen als ‘toverstokje’ en ‘lucky break’ steeds vaker opduiken in m’n berichten en gesprekken. Ik zit dus in een bizarre spagaat. Uit deze ongezonde leefomgeving wegkomen lukt (nog) niet, omdat ik een weinigverdienende freelancer ben, die slechte woonsituatie heeft weer negatieve effecten op m’n gezondheid, wat weer zijn weerslag heeft op m’n inkomen et cetera. De cirkel is vicieus, je spreekt het bijna uit als vicious. 😉 Een parttime baan of een ander huis, één van beide kan al een wereld van verschil maken. Voor mij & mijn gezondheid.
Marjelle
Tja, eens zou die vicieuze cirkel doorbroken moeten worden. Hopelijk eerder vandaag dan morgen. Succes!
Ja, liever vandaag dan morgen!
Een vicieuze cirkel doorbreken: dat is zoals een ballon inzepen en hem daarna trachten te scheren. Pas na veel mislukkingen lukt het op een keer wél. Ik wens je die keer snel toe.
Lijkt me idd een onmogelijke opgave met die ballon. 😉
Dank je!
Heel vervelend, Marjelle! Je klachten zijn helaas herkenbaar. Ik hoop echt dat je een oplossing vindt en de cirkel kunt doorbreken. Houd ons op de hoogte?
Ja, helaas wel voor jou. Ik hoop het ook, Marion, ik heb al zoveel geprobeerd en m’n gezondheid is de laatste jaren door alle toestanden en stress steeds meer achteruitgegaan. Als er niet snel wat gebeurt, beland ik in een uitkering met alle gevolgen van dien en dat wil ik ten koste van alles voorkomen. Ja, doe ik, hoor.
Wat wens ik jou toch toe dat je vicieuze cirkel doorbroken wordt….
Ja, ik hoop op die ene lucky break, Myriam.
Wat een naar bericht zeg 🙁 Heel veel sterkte toegewenst…
Dankjewel, Kliefje! Ik hoop op een ander huis zsm en dat dan met gezondere leefomstandigheden en zonder aanhoudende stress ook de oogmigraine minder frequent wordt en ik meer kan werken.
Mijn lange levenlang wemelt het van de problemen. Gelukkig is het een gedeelte van een kluwen aan gevoelens en overheerst (ondanks alles) de vrolijkheid (het is niet normaal) 🙂
Ik heb de laatste tien jaar vaak het gevoel gehad dat ik in een slechte b-film ben beland (kun je nagaan, die is wel heel slecht). 😉 Maar goed, als ik mijn gevoel voor humor en hoop zou verliezen, dan houdt het op.
<3
😉
hartje
🙂
weer eens dromen van beer… helpt misschien…
gr frvp
Sweet little bear… ja.
En groeten terug.