Tagarchief: te huur gevraagd

Als ik kon toveren…

Bijna een maand is het nu doodstil op m’n blog. Geen verhalen, geen overpeinzingen of foto’s. De afgelopen periode is er een van vallen en veel opstaan. De eerste woorden die in me opkomen zijn: pijn, dokters, deken tegen de kou, huizenjacht en oogmigraine. Dat laatste is een nieuw fenomeen dat z’n intrede heeft gedaan. M’n ogen – die ik zo hard nodig heb om de wereld te bezien en m’n freelance werk te doen – zijn overgevoelig geworden voor licht en schitteringen. Met name beeldschermwerken levert veel problemen op. Zo’n migraineaanval gaat gepaard met lichtflitsen, duizeligheid, misselijkheid en soms ook hoofdpijn. De eerste keer dat het beeld van de pc begon te golven en ik bewegende caleidoscopische figuren zag, was dan ook best angstaanjagend. Ik zwabberde door het huis, zocht onderweg af en toe steun tegen een muur en had geen flauw idee wat er aan de hand was. ‘Rustig blijven’, mantra-de ik. Ik heb al zoveel overleefd, dacht ik erachteraan.

Toverstokje

Aan de ene kant wilde ik niets liever dan alles opschrijven. ‘Het moet eruit’. Aan de andere kant verstarde ik bij het idee om erover uit te weiden. De benarde situatie waarin ik al een hele tijd zit, wordt er niet beter op ondanks al mijn inspanningen en wie zit er nou te wachten op verhalen daarover. Mensen willen success stories horen. Ze willen dat hun geloof in de maakbaarheid van de wereld intact blijft en papegaaien elkaar zonder enige kennis van zaken na: ‘Alles komt goed.’ Het is dan ook geen toeval dat termen als ‘toverstokje’ en ‘lucky break’ steeds vaker opduiken in m’n berichten en gesprekken. Ik zit dus in een bizarre spagaat. Uit deze ongezonde leefomgeving wegkomen lukt (nog) niet, omdat ik een weinigverdienende freelancer ben, die slechte woonsituatie heeft weer negatieve effecten op m’n gezondheid, wat weer zijn weerslag heeft op m’n inkomen et cetera. De cirkel is vicieus, je spreekt het bijna uit als vicious. 😉 Een parttime baan of een ander huis, één van beide kan al een wereld van verschil maken. Voor mij & mijn gezondheid.
Marjelle

Sprookjes bestaan… toch?

Op weg van oud naar nieuw heb ik nog een aantal heikele kwesties aangekaart. Zeker nu ik inmiddels doodmoe ben door de aanhoudende burenoverlast gaan dat soort dingen al gauw een eigen leven leiden. Vóór 2014 moet ik die brieven de deur uit hebben, had ik me voorgenomen. No matter what. Inmiddels zijn de mail en aangetekende brief naar de makelaar verstuurd en heb ik ook de voltallige directie van Grouwels Vastgoed BV, de verhuurder, een duidelijke mail gestuurd geïllustreerd met foto’s waarop onder andere te zien is hoezeer het hier kamperen is, welke schade is aangericht door de stukadoors en de uitdijende vochtplek op het plafond die inmiddels oranje kleurt.

Foto gemaakt in Boijmans Van Beuningen

Dat is allemaal nog peanuts
vergeleken met de uren durende schreeuwsessies van de buurjongen en het misselijke gevoel wat ik nu na vier maanden krijg elke keer als hij met veel lawaai binnenkomt. In deze flat waar schilderijen en posters nooit een plekje aan de muur hebben gevonden heb ik me vanaf dag 1 geen moment thuisgevoeld. Aan de makelaar heb ik geschreven dat ik de € 605,00 bemiddelingskosten terugvorder op basis van art. 7:427 jo. 7:417 lid 4 BW. Daarnaast hadden ze nooit bemiddelingskosten bij huurder én verhuurder in rekening mogen brengen.

Per mail heb ik de verhuurder nogmaals met klem verzocht mij alternatieve rustige woonruimte aan te bieden, aangezien ik door hun grove nalatigheid in deze nachtmerrie ben beland en ze volgens de wet verplicht zijn mij rustig woongenot te verschaffen. Niet alleen ben ik inmiddels doodmoe, van enig woongenot is geen sprake en de aanhoudende stress heeft veel negatieve effecten. Maar mijn zoektocht naar een ander huis gaat door, al wordt die ernstig belemmerd doordat negen van de tien makelaars afhaken als ze horen dat ik een startende zzp’er ben. Op dit moment zijn de enige opties in Rotterdam een bovenhuis wat een paar honderd euro boven mijn budget is en een driekamerflat in het Wilde Westen. Wellicht komt er na dit blog verandering in.
Sprookjes bestaan… toch?
Marjelle

Op de valreep twee reacties
De verhuurder is niet van plan om onder meer de schade aan de pas geverfde muren te vergoeden die is veroorzaakt door het aannemersbedrijf dat voor hen werkt en verdraaide een aantal zaken. De makelaar daarentegen schrijft dat hij de bemiddelingskosten zal terugstorten. Dat is in ieder geval positief nieuws.

Gevraagd: 2/3 kamerwoning in Rotterdam, liefst bovenwoning of maisonette. Aangeboden: rustige, sociale ♀ huurder

‘Er is hier iemand neergeknald’

Dit weekend heb ik twee huizen bekeken, het ene bleek benauwd-klein met vanuit het keukenraam uitzicht op een muur, het tweede was best leuk, maar had een houten vloer en onder- en bovenburen. Een passerende buurman beantwoordde mijn vraag of het hier gehorig was met een volmondig ja. Elk spoortje twijfel verdween meteen als sneeuw voor de zon. Eensgezind liepen L. die architect is, wat erg handig is bij dit soort bezichtigingen, en ik terug door de regen waar we in het Douwe Egberts Café bij een kop hete thee en Espresso weer een beetje warm werden. Ik vertelde dat ik dinsdag nog een huis ging bekijken op de rand van Delfshaven en het Nieuwe Westen. Op papier zag het er goed uit, ruim, licht en heel belangrijk, geen bovenburen, maar wel vrij duur.

Foto Witold Riedel

Ook nu striemde de regen in m’n gezicht toen ik me door de Vierambachtsstraat haastte op weg naar het derde appartement. De makelaar stond al op me te wachten in het portiek. Een vreemd gezicht, dit ultramoderne pand pal naast een oude verwaarloosde woning. Bij binnenkomst werd ik verwelkomd door een brede hal met spiegels en een soort van nepmarmeren vloer. Tot m’n verbazing kwamen we na de eerste trap weer in de openlucht terecht met diverse woonblokken en galerijen aan beide kanten. Dat er zoveel woningen achter deze smalle voorgevel schuilgingen had ik nooit gedacht. Het appartement zelf was groot en gelamineerd, met een open keuken, alles zag er netjes uit.

‘Er is hier iemand neergeknald’, zei hij achteloos. ‘Hier!?’ vroeg ik. Het bleek in een ander appartement te zijn in hetzelfde blok. ‘Weet je wat vreemd is’, zei ik, ‘ik kijk wel vaker huizen de laatste tijd en dan denk ik nooit aan moord of doodslag, maar vanochtend voor ik hier naar toeging kwam het woord “schiet-partij” opeens in me op. Soms heb ik helderziende gaven.’ Hij vertelde ook over een afrekening die ooit had plaatsgevonden in een café vlakbij. Erg bevorderlijk zijn dit soort berichten niet, dacht ik ondertussen, terwijl ik met één oor luister-de naar zijn verhaal dat de meeste rotte appels nu wel weg waren. Aardige man van weinig nuance. De vloeren bleken van houtplaat, er grensde een galerij aan de slaapkamer terwijl over buren niets bekend was en aangezien langdurige geluidsoverlast de enige reden is om te verhuizen is dat nu juist essentieel.
Marjelle

Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag

Gisteren was een spannende dag. Eindelijk had ik mezelf zover weten te krijgen om een afspraak te maken. Ondanks het winterweer verliep de reis via Schiphol naar Amsterdam zonder vertragingen. Nadat ik door een aardige ras-Amsterdammer was afgezet, ‘ben jij Rotterdamse!?’ vroeg hij verbaasd, liep ik de chique hal binnen waar ik werd verwelkomd door een vriendelijke man die me echt aankeek in plaats van me als een nummer te behandelen. Het gekke was dat ik totaal niet zenuwachtig was terwijl ik het afgelopen jaar zo had opgezien tegen dit bezoek waar voor mij veel van afhing. Hij bekeek mijn foto en stipte aan waar de problemen zaten, even later inspecteerde hij ook mijn mond. ‘Je houdt het heel goed bij’, zei hij goedkeurend, ‘en de tandarts die dit allemaal heeft gemaakt heeft fantastisch werk verricht.’ ‘Helaas is hij lang geleden geëmigreerd, daarna ben ik van de een naar de ander gegaan, zo’n goede heb ik nooit meer gevonden’, zei ik. Binnenkort moet ik terugkomen voor een intensieve behandeling door de mondhygiëniste. Daarna wordt gekeken of er een aantal flapoperaties nodig zijn. Maar er is in ieder geval hoop.

Klik op de foto voor een groter formaat

Vandaag heb ik me met hernieuwde ijver gestort op de huizenmarkt. Venster na venster met huis zus en zo stond open, ondertussen was ik druk aan het bellen met allerlei makelaars, de ene deed nog joliger dan de andere. Mis-schien omdat het bijna weekend was of misschien viel het me op omdat hun humor sowieso niet de mijne is, wie zal het zeggen. Ten slotte klikte ik alle vensters weer weg en stopte de telefoon terug in z’n houder, maar niet nadat ik eerst in m’n agenda drie bezichtigingen had genoteerd. Twee op zondag en één op dinsdag, alledrie de makelaars zijn op de hoogte van mijn afwijkende werk-inkomenssituatie. Maar zoals eentje het formuleerde ‘je komt wel goed over’ of zoals een ander zei ‘ik geef geen pepernoot voor je situatie maar ik heb toevallig bij dit appartement de handen redelijk vrij’. Het ene huis is ruim en licht, gelegen op de derde etage met lift, helaas in Delfshaven. Nummer twee is ook zonder bovenburen en ligt in Kralingen, maar is erg klein. Het derde apparte-ment heeft vier kamers, bevindt zich in Noord en heeft wel buren boven en onder. Ideaal lijkt me een combinatie ervan, maar laat ik eerst eens afwachten wat dit weekend mij op huizengebied brengen zal. Fingers crossed!
Marjelle

Met dank aan Loesje

Huisje boompje beestje

Zaterdag heb ik me gestort op de woningruilmarkt. Eerst moesten er nog een paar plaatjes gemaakt worden van m’n huis dat zich gewillig liet fotograferen, daarna heb ik de beste foto’s op woningruil.nl gezet. Beelden zeggen soms meer dan woorden. Al heb ik er weinig vertrouwen in gezien de gehorigheid en buren, maar ik zit klem tussen het kastje en de muur, er moet nu écht iets gebeuren. Hoe ziet mijn ideale ruilman en -vrouw eruit? Hij/zij heeft een partner of kind en een baan. Nadrukkelijk aanwezig zijn is een pre. Ik weet zeker dat zo’n gezin veel minder last heeft van geluidshinder dan ik in m’n rustige eentje. Een van de mensen die is langsgeweest voldoet aardig aan dat profiel, sympathieke man waar je niet omheen kunt.

Kunstenaar, lang blond haar en parttime zoon met een voorliefde voor drummen, die na de scheiding op zoek is naar een goedkopere woning. Aan de telefoon heb ik hem al verteld dat het hier best gehorig is, dat ik een ander dagritme heb dan de buren waardoor ik meer last van ze heb en bovendien thuis bezig ben met een herstart als freelance puzzelmaker. Gewapend met meetlat vloog hij door de kamers waarna hij zich haastte naar z’n volgende afspraak. Ik heb helaas niets meer van hem gehoord en het is nog onduidelijk of zijn huis in het Noorden niet te duur wordt voor mij. Ergens gloort een sprankje hoop, maar dat zegt meer over hoe graag ik hier weg wil dan over de haalbaarheid van woningruil.
Marjelle

Gevraagd
3-kamerwoning in Kralingen, Crooswijk, centrum, Blijdorp, Noord
Bij voorkeur bovenwoning of maisonette
Huur: max. 650,00 € per maand
Overnamekosten geen bezwaar