Tagarchief: bemiddelingskosten

Waar is m’n harde schijf?

Vreemde klanken zoemen rond in m’n oor, de buurvrouw naast me heeft beslist een andere smaak dan ik. Slaperig doe ik één oog open, hoe laat zou het zijn? De display knippert 08:30. Zaterdagochtend, de enige dag dat ik niet door een schreeuwende buurjongen gewekt word, ook nu komt er van uitslapen niks terecht. Ik probeer me niet op te winden, maar dat lukt maar half. Uiteindelijk verman ik me en zing in arren moede met het nummer mee. ‘I love you sóóó much’. Ze zal het niet expres doen, houd ik mezelf voor. Sommige mensen die hier wonen zijn zo gewend aan hun eigen lawaai dat ze het niet meer horen lijkt het wel. Zoiets zei ook de andere buurvrouw die ik laatst tegenkwam. Nee, niet het hysterische mens wat me bijna aanvloog. Een aardigere variant. Ik draai me weer om, dekbed tot ver over m’n oren getrokken en begin te woelen in bed. Hoe harder ik heen en weer rol hoe minder ik hoor. Sinds ik hier woon heb ik al diverse woelrecords gebroken, 4 uur bijna non-stop is het langste.

Foto gemaakt in de Bibliotheek Rotterdam

Het doordringende geroep van de buurjongen overstemt plotseling de muziek, ik voel meteen de adrenaline stijgen. De ontelbare keren dat ik de afgelopen paar maanden urenlang naar zijn geschreeuwde monologen heb moeten luisteren hebben hun sporen achtergelaten. M’n lichaam verkrampt. Met een grote knal wordt even later de buitendeur dichtgesmeten. Gelukkig, ze zijn weg. Ik denk aan het huis wat ik gisteren bekeken heb in het Nieuwe Westen. Beneden was een slager net hardhandig het vlees aan het bewerken. De man die er woonde vertelde dat hij er haast vegetariër door geworden was. Het slagersgeweld was voor hem dan ook de reden om te verhuizen. Ik begreep precies wat hij bedoelde. Later kwam de beheerder langs, eerlijk zonder franje. Het tegenovergestelde van de Woonvisie-makelaar die me in juli dit huis ingelogen heeft. Er zouden geen benedenburen zijn, de nieuwe plafonds zouden er inzitten… Ik moet nog steeds die 605 euro aan ‘bemiddelingskosten’ zien terug te krijgen.

De verhuurder vertelde mij recent dat ook hij deze kosten moest betalen. Over van twee walletjes eten gesproken. Ik schud alle gedachten van me af en besluit me op m’n werk te concentreren. De puzzelposter die ik een tijd geleden gemaakt heb was leuk, mijmer ik. Het bestand staat op m’n externe harde schijf die ik na de verhuizing niet meer heb gezien. Het volgende kwartier vlieg ik door alle kasten en laatjes, steeds koortsachtiger, want er staan belangrijke scripts op. Geen harde schijf te vinden, waar kan dat ding nou gebleven zijn? Als laatste kijk ik in m’n laptoptas en jawel hoor, daar is-ie. De vreugde blijkt echter van korte duur, na een uur komt er een eng virus binnen wat AVG niet kan verwijderen. Ik heb nog nooit zo snel een externe schijf uit de pc getrokken. Morgen ga ik op zoek naar een handige M/V virusbestrijder. Als ik me even later bij de cv wil gaan opwarmen voelt die ijskoud aan. Ik pak de telefoon en bel de storingsdienst— een paar uur later spuit het water over m’n nieuwe laminaatvloer en klettert er 40 liter naar beneden bij de buren.
Marjelle

Spannend!

De afgelopen 4½ jaar zijn doordrenkt van geluidsoverlast, stress, van het kastje naar de muur gestuurd worden door Havensteder en alle gezondheidsproblemen die daarvan het gevolg zijn. Dat dit ook bepaald geen ideale basis is om een herstart te maken spreekt voor zich en dan heb ik het nog niet eens over de hernieuwde en moeizame samenwerking met ex-partner gehad. Niet voor niets heb ik daar een aantal maanden geleden een dikke punt achter gezet. Toch ben ik altijd door blijven vechten, al was het lastig opboksen tegen Havensteder die het uiteindelijk volkomen liet afweten en daarmee schijt had aan de wet. Na wat dreigende taal over een advocaat nemen op kosten van de bovenburen heb ik nooit meer iets van ze gehoord. Al bijna een jaar doe ik verwoede pogingen om hier weg te komen ondanks rugpijn, wortelontstekingen en schildklierproblemen, ver weg van de overlast en de gebroken nachten.

100_4048

Foto gemaakt in Trompenburg Tuinen & Arboretum

Een ander huis vinden is niet zo simpel als herstartende freelancer, door de meeste makelaars word je algauw als een paria behandeld. Ondanks alles heb ik de hoop nooit hélemaal opgegeven, al waren er momenten dat ik letterlijk doodziek werd van de buren en met hartkloppingen op m’n stoel zat te luisteren naar het gebonk en gedrum boven me. Als je het nooit hebt meegemaakt heb je geen idee wat voor een impact aanhoudende burenoverlast op iemands leven kan hebben. Er zijn maar een paar makelaars geweest die verder keken dan de ‘regels’ en wel met mij in zee durfden. Voor me ligt nu het concept-huurcontract van het ruime, lichte driekamerappartement in het Nieuwe Westen. Het duizelt me van alle strikte regeltjes en eisen in de Algemene Bepalingen en het Onderhouds-ABC, getallen met drie nullen zweven voor m’n ogen – met de waarborg- en bemiddelingskosten zit je al bijna op 2000 euro – maar ook de verste reis begint met één stap en dat ik hier zsm weg moet is een feit.
Marjelle