Tagarchief: droom

Het regent zeehonden

De laatste week slaap ik veel dieper en ontwaak ik steevast ’s ochtends midden in een droom die vaak meer weg heeft van een nachtmerrie. De vreemdste fragmenten komen voorbij, ik worstel me omhoog tegen een wand van water terwijl zeehonden en wolven boven op me vallen en ik snakkend naar adem telkens weer kopje onderga tot ik bezweet wakker word. Of het surrealistische tafereel van vandaag, een huiskamer met onbekende mensen transformeert opeens in een soort van zaaltje waar iedereen een bordje met ‘Live‘ voor zich houdt in afwachting van een optreden dat uiteindelijk niet doorgaat omdat er een woedende vrouw thuiskomt.

Mijn droom eindigt als ik argeloos de verse groenten die ik gekregen heb uit het papier wikkel en tussen de trossen bananen en sperziebonen opeens een spin ontwaar, daarna kruipt er nog een voorbij, tarantulaformaat. Ik probeer koortsachtig te bedenken hoe ik het monster de kop in kan slaan – in m’n droom zoek ik een telefoonboek wat ik in werkelijkheid niet heb – maar dan komt er plotseling beweging in het papier, de opperspider gaat aan de haal met het groentepakket, steeds sneller, tot ze uit m’n gezichtsveld verdwenen zijn. Ik ren de keuken uit en… doe m’n ogen open en kijk slaperig om me heen. Was mijn temperatuur de afgelopen tijd door een te trage schildklierwerking onder normaal beland, 35,5 °C was geen uitzondering, deze dagen is hij weer wat hoger door een ontsteking in combinatie met herfstkou.

Als de blaadjes op de grond vallen, ik van Spanje droom als ik niet nachtmerrie, keldert m’n weerstand. Het enige positieve van verhoging is dat ik meer droom en m’n dromen beter herinner. In plaats van toe te geven aan niet-lekker besluit ik wat regeldingen aan te pakken. M’n ex waar ik zakelijk contact mee heb over een nieuwe puzzelsite en al een paar maanden niets meer van gehoord heb stuur ik een vriendelijk mailtje, bij het bureau waarvoor ik laatst een proefopdracht heb gedaan informeer ik waarom ik ondanks m’n goede beoordeling toch net niet genoeg punten kreeg om met een project te starten. Van die dingen, op een kouwe grauwe dag als vandaag.
Marjelle

Makassar?

Sinds een aantal weken word ik weer regelmatig wakker met een droom in m’n hoofd. De laatste keer lag ik heel stil, roerloos bijna, om de slang die zich overal kon bevinden niet boos te maken. Gelukkig bleek ik in werkelijkheid niet in die kale ruimte te zijn met op de grond versleten tapijt en op de vensterbank planten in met water gevulde vuilniszakken die op knappen stonden. Ik draaide me behoedzaam op m’n zij op het vertrouwde matras en rook de geurige Bee & Flower-zeep op het tafeltje naast me die me altijd een goed gevoel geeft. Door de donkerrode veloursgordijnen viel een spleetje licht op m’n kussensloop.

‘Dit is Rotterdam-Crooswijk, hier zijn geen slangen en hangt ook niet dat pluizige waterwaas uit m’n droom als een spintgordijn tussen het groen’, besefte ik, ‘dit is mijn huis, ik hoef niet bang te zijn’. Een paar woorden bleven in m’n hoofd rondtollen, regenslang en makassar, geen idee wat het precies betekende. De afgelopen periode mail ik af en toe zo’n droom naar m’n vriendin in het buitenland die geïnteresseerd is in dromen en in mij. Samen proberen we er een beetje achter te komen waar de elementen uit de droom voor zouden kunnen staan. Deze keer speelde H.* ook een rol, ik waarschuwde hem voor de slang die levensgevaarlijk was als hij te dichtbij kwam, maar hij wuifde het weg.


Ooit heeft mijn intuïtie hem waarschijnlijk het leven gered, dit in combinatie met het feit dat hij dat voorgevoel toen ook onmiddellijk serieus nam, bedenk ik terwijl ik dit typ, maar dat is een heel ander verhaal. Ik google op ‘makassar’ en kom in Indonesië terecht. Makassar, het vroegere Ujung Pandang is de hoofdstad van Zuid-Sulawesi. ‘Ondanks de snelle groei is Makassar een plezierige stad. Dankzij frisse zeewinden is het er niet zo verstikkend als in de meeste Indonesische steden. De stad is rijk aan groen. De voetganger hoeft er niet voor z’n leven te rennen, er zijn voldoende voetpaden, en  het verkeer lijkt zelfs met deze in Indonesië bedreigde diersoort rekening te houden‘.

Die beschrijving klinkt aantrekkelijk en ook de zonsondergang ziet er aanlokkelijk uit. Wat me direct opvalt is dat het centrum rond Fort Rotterdam ligt, er bestaat dus een link met de stad uit m’n droom en de stad waar ik woon. Nieuwsgierig geworden zoek ik verder, nu op ‘regenslang’. Op een paar Surinaamse sites kom ik het woord tegen, het zou gaan om een swipi, een groene boomslang of paradijsboomslang, ook wel zweepstaartslang genoemd. Welk addertje zou hier onder het dromerige gras zitten, vraag ik me af, meteen komen er een paar namen in me op van mensen die het afgelopen jaar hun valse kant hebben laten zien.
Marjelle

Huil honderd tranen Jan Rot (geboren in Makassar)

*Ex-liefste vriend

A match made in heaven

Vanochtend werd ik wakker met een glimlach op m’n gezicht. Buiten was het weer nog even druilerig als gisteren, maar dat deed me niets, de herinnering aan de droom zat nog vers in m’n hoofd. Het was zo levensecht dat ik voor het eerst het gevoel had dat ik hem, waarvan ik niet eens weet hoe hij klinkt, nu werkelijk had gezien en aangeraakt.

Ik zit met een paar mensen aan een tafeltje en loop op een gegeven moment naar de bar om iets te drinken te halen, als ik daar aankom staat hij opeens voor me. We herkennen elkaar meteen, al heb ik slechts vage foto’s van hem gezien en hij een paar van kleine Marjelle. Hij zoent me zacht op m’n mond, nog een beetje aftastend, ik laat het over me heen komen en zoen hem terug alsof ik nooit anders gedaan heb, alleen ook wat voorzichtig. Langzaam wordt het heftiger en intenser, alles om me heen valt weg, ik voel me heel dicht bij-

Uren later toen de herinnering al was vervaagd en L. sms’te dat ze niet lekker was en niet meeging naar De Dijk, ben ik toch op de fiets gesprongen en door een muisgrijs Rotterdam gereden op zoek naar broodnodige afleiding, voer voor de camera en voor mij. In beweging komen kost soms moeite, maar na een uurtje doortrappen voelden m’n lijf en geest zich weer iets energieker.
Nu eerst m’n robijnzachte was uit de machine halen en in de droger stoppen.
Marjelle

Hey Wende Snijders

I had a dream

Gisteren werd ik wakker met een droom nog half in m’n hoofd, soms zijn dromen zo dichtbij dat je de mensen erin bijna letterlijk aan kunt raken, deze keer was dat ook zo.
De hoofdpersoon was een blogger die er heel anders uitzag dan ik me op basis van een oppervlakkige beschrijving had voorgesteld. Daarnaast kwam er nog iemand in voor die ook belangrijk was, maar waarvan alleen duidelijk werd dat het om een man ging. Een vriendin speelde een bijrol en was jonger en mooier dan in werkelijkheid. Toch herkende ik de man die er heel anders uitzag dan ik dacht meteen, we keken elkaar aan, omhelsden elkaar en ik wist zeker dat hij het was. Het voelde zo vertrouwd en veilig alsof ik hem al m’n hele leven kende. Toen ik later loom m’n ogen opendeed, voelde ik nog een zweem van de verbondenheid die ik kwijt ben geraakt afgelopen jaar en even in deze droom terugvond.

Vandaag ontwaakte ik met het vervolg in m’n hoofd. Het verhaal had een vreemde wending gekregen, er kwam nu een andere man in voor die mij op een bepaald moment begon te zoenen. Alleen op een manier die ik niet echt lekker vond, met z’n tong bijna in m’n keel, maar ik deed m’n best om er nog wat van te maken. Opeens verscheen achter glas het gezicht van de man die er heel anders uitzag dan ik dacht. Hij zei dat we het niet goed deden. Dat irriteerde me waarop ik tegen de andere man zei ‘ik zal hem weleens laten zien dat dat onzin is’. Vervolgens liep ik naar boven, op zoek naar de man achter glas en was er helemaal klaar voor om hem een zoen te geven die hij nooit meer zou vergeten… toen werd ik wakker.

Marjelle


Die Alone Ingrid Michaelson