Klik op de foto voor een groter formaat
Zondag had ik me voorgesteld
in de hangmat door te brengen
tussen de stevige stammen van de bomen
dicht boven de aarde
en van de hemel ver genoeg verwijderd
om me een mens op zijn plaats te voelen.
Maar het regende.
Remco Campert
Foto gemaakt in Buitenom
Geplaatst in Fotografie, Gedichten, Tilburg
Tags: Buitenom, foto, fotografie, gedicht, hangmat, Moerenburg, Remco Campert, T-Tuin, tilburg, zondag
Wat zal ik doen? M’n ex bellen naar aanleiding van z’n mail over puzzeldingen en andere dingen die voorbijgaan, een nummer van de Fleet Foxes opzetten, piekeren over de verkeerde dingen en mensen, nog meer toegeven aan m’n Tweetbui, van het kastje naar de muur lopen, kijken of er tussen wolk en zon nu wel een regenboog tevoorschijnkomt, niet aan H. denken en ook niet aan–, googlen op fitness-dvd’s, m’n mail checken, gro(o)t(s)e plannen maken, een duik nemen in de kast op zoek naar chocola, een druilerig zondagmiddagblogje schrijven, Ceylon-thee zetten, hopen dat het morgen niet regent in verband met m’n wandelafspraak, alvast een ei hardkoken voor in de sla, een wereld aan mogelijkheden strekt zich voor me uit, maar om met het begin te eindigen…
Zal ik weggaan of zal ik blijven?
Marjelle
Mykonos Fleet Foxes
Zal ik weggaan?
Zal ik verdrietig worden en weggaan?
Zal ik het leven eindelijk eens onbelangrijk vinden,
mijn schouders ophalen
en weggaan?
Zal ik de wereld neerzetten (of aan iemand anders geven), denken:
zo is het genoeg,
en weggaan?
Zal ik een deur zoeken,
en als er geen deur is: zal ik een deur maken,
hem voorzichtig opendoen
en weggaan- met kleine zachtmoedige passen?
Of zal ik blijven?
Zal ik blijven?
Toon Tellegen
Geplaatst in Persoonlijk
Tags: alleen, communicatie, donker, dordrecht, druilerig, exen, Fleet Foxes, foto, fotografie, frustratie, gedicht, gedichten, herfst, herhaling van zetten, lente, muziek, Mykonos, persoonlijk, regen, rotterdam, skyline, Toon Tellegen, varen, verbondenheid, verdriet, vergankelijkheid, verleden, vertrouwen, vriendschap, water, waterbus, Zal ik weggaan?, zondag, zondagmiddag
Gisteren werd ik wakker met een droom nog half in m’n hoofd, soms zijn dromen zo dichtbij dat je de mensen erin bijna letterlijk aan kunt raken, deze keer was dat ook zo.
De hoofdpersoon was een blogger die er heel anders uitzag dan ik me op basis van een oppervlakkige beschrijving had voorgesteld. Daarnaast kwam er nog iemand in voor die ook belangrijk was, maar waarvan alleen duidelijk werd dat het om een man ging. Een vriendin speelde een bijrol en was jonger en mooier dan in werkelijkheid. Toch herkende ik de man die er heel anders uitzag dan ik dacht meteen, we keken elkaar aan, omhelsden elkaar en ik wist zeker dat hij het was. Het voelde zo vertrouwd en veilig alsof ik hem al m’n hele leven kende. Toen ik later loom m’n ogen opendeed, voelde ik nog een zweem van de verbondenheid die ik kwijt ben geraakt afgelopen jaar en even in deze droom terugvond.
Vandaag ontwaakte ik met het vervolg in m’n hoofd. Het verhaal had een vreemde wending gekregen, er kwam nu een andere man in voor die mij op een bepaald moment begon te zoenen. Alleen op een manier die ik niet echt lekker vond, met z’n tong bijna in m’n keel, maar ik deed m’n best om er nog wat van te maken. Opeens verscheen achter glas het gezicht van de man die er heel anders uitzag dan ik dacht. Hij zei dat we het niet goed deden. Dat irriteerde me waarop ik tegen de andere man zei ‘ik zal hem weleens laten zien dat dat onzin is’. Vervolgens liep ik naar boven, op zoek naar de man achter glas en was er helemaal klaar voor om hem een zoen te geven die hij nooit meer zou vergeten… toen werd ik wakker.
Marjelle
Die Alone Ingrid Michaelson
Geplaatst in Persoonlijk
Tags: blog, blogger, droom, foto, ingrid michaelson, muziek, persoonlijk, verbondenheid, zondag
Het is vreselijk benauwd in Delfshaven, ik heb ook iets te hard gefietst in deze tropische temperaturen en het zweet gutst van m’n voorhoofd. Hoogste tijd om een tussenstop te maken. Op het terras waar ik beland waan ik me even in Rusland, bijna iedereen spreekt een onverstaanbaar mengelmoes en er hangt ook niet echt een uitnodigende sfeer. Als dit tot me doordringt zit ik al en wie A zegt, moet… Dat doet me denken aan een aantal keren in de trein dat ik uitgerekend tegenover de in mijn ogen ‘engste’ persoon ga zitten omdat ik niet wil discrimineren, wat ik in feite dus toch doe, zij het andersom.
op het moment dat je aan de hitte begint te wennen is het alweer bijna voorbij, denk ik. laatst hoorde ik e. zeggen, ‘binnenkort is het herfst’, de koude rillingen liepen over m’n rug. ik ben in m’n hart een lente- en zomervrouw en wil niets weten van herfst- en winterverhalen.
dit stukje delfshaven is mooi, ook al mist het voor mijn gevoel iets. in de paar zijstraten waar ik doorheenfietste hing een heel andere sfeer. modern en oud op een kluitje, huizen en mensen, zwerfvuil; de straten zien er net zo moe uit als de bewoners (nu is het ook wel erg warm).
het plan was om nog door te gaan naar het museumpark annex kunsthal, maar onderweg herinnerde ik me dat het café om vijf uur dicht gaat. al leer ik mijn nieuwe-oude stad steeds beter kennen – toen e. en ik gisteren bij soif zaten noemde ik met nauw verholen trots de route waar ik langsgefietst was en het klopte voor het eerst helemaal – in dit geval zag ik de weg van delfshaven naar museumpark ook niet helder voor me.
m’n blik valt op de wapperende waslijn op een van de boten vlakbij, achter de kleurige kledingstukken ontcijfer ik ‘negotii vim qui velit navem sibi comparato’.*
ik neem een laatste slok cola light en besluit de rekening te vragen.
marjelle
they don’t really care about us michael jackson
*‘Die veel werks over den hals wil halen, bestelt zich een schip’
Geplaatst in Persoonlijk
Tags: delfshaven, discriminatie, fietsen, foto, michael jackson, muziek, persoonlijk, rotterdam, zomer, zondag
