Tagarchief: dromen

Inpakken & wegwezen: Slovenië!

‘De wekker gaat, even snel ontbijten en dan m’n spullen bij elkaar pakken. De trein vertrekt om 09.37 uur vanuit Tilburg en komt om 18.27 uur in München aan, vervolgens met de nachttrein verder naar Ljubljana, hoofdstad van Slovenië. Om 05.59 uur, extreem vroeg, arriveert de Euronight-trein daar dan de volgende ochtend. Onlangs kwam ik op Reisgraag.nl deze bestemming tegen en m’n interesse was meteen gewekt. Aangezien ik door gezondheidsredenen niet mag vliegen en ook geen auto heb, is de trein de enige optie. Alles bij elkaar is het zo’n vijftien uur reizen van Tilburg naar Ljubljana, het vliegtuig daarentegen doet er maar een kleine vier uur over met een overstap in Wenen.

Na een vermoeiende reis kom ik in Ljubljana aan. Het weer werkt mee, ondanks dat er veel regen valt in augustus is het droog als ik het station uit loop. Een overnachting had ik van tevoren al geboekt, niets is zo vervelend als bepakt en bezakt ronddolen in een onbekende stad. Gelukkig spreken de meeste mensen hier wel Engels of Duits, twee talen waarin ik me goed verstaanbaar kan maken. Een paar Sloveense woordjes heb ik ook al geleerd: pozdrav (groeten), adijo (dag) en dobrodošli (welkom). Op weg naar m’n Ljubljana Center Apartment, dat midden in de stad ligt in een rustig voetgangersgebied, kom ik langs het Ljubljana Castle. Ook het Tivoli-park ligt op loopafstand, zo’n 900 m verderop.

Slovenië
Klik op de foto voor een groter formaat

Het appartement is groot en schoon en heeft zelfs een vaatwasser. Lekker rustig is het hier, ondanks het feit dat je midden in de grote stad zit. ’s Middags besluit ik eerst een hapje te gaan eten in een van de vele restaurantjes die Ljubljana rijk is. Daarna is er nog genoeg tijd om op m’n gemak de omgeving te verkennen. Inmiddels is ook de zon tevoorschijn gekomen en warmt de temperatuur op naar zo’n 25 graden. Al kan het in de zomer best heet worden en is 30 graden geen uitzondering. Onderweg kom ik restaurant Manna tegen dat er wel aanlokkelijk uitziet. Een driegangenlunch voor € 9,90 – bijvoorbeeld met een Caprese salade, op de voet gevolgd door een crèmige soep en gebraden kip gegarneerd met aardappeltjes en diverse groente – dat is echt geen geld.’

In werkelijkheid ben ik nooit in Slovenië aangekomen. Mijn financiële situatie is zodanig penibel geworden dat ik pas op vakantie kan als ik eerst een aantal grotere opdrachten krijg. Na tien lange jaren eindelijk weer op vakantie, dat lijkt me wel wat. Met de camera op stap, langs onbekende plekken dwalen, in andere culturen vertoeven, proeven van exotische gerechten, onderweg bijzondere mensen tegenkomen en luisteren naar hun verhalen. Bij gebrek aan beter heb ik de laatste jaren geleerd om m’n reislust te laven aan programma’s als Floortje Naar Het Einde Van De Wereld en prachtige natuurdocumentaires op Nat Geo Wild. Soms ga ik in m’n hoofd op reis zoals nu naar Slovenië en denk dan aan wat Loesje zei: ‘met mijn gedachten ergens anders ben ik altijd overal’.
Marjelle

Foto Pixabay

Wat is dromen?

Slaapverwekkend

[slideshow]

This lullaby Queens of the Stone Age

Mooie man

M’n arm deed al maanden niet wat ik wilde, een blessure die ik mogelijk heb opgelopen nadat ik afgelopen jaar driemaal ‘zomaar’ van m’n fiets donderde. Toen ook fysiotherapie en osteopathie niet hielpen, besloot ik na een rustpauze een afspraak met een chiropractor te maken. Vorige week ging ik er voor het eerst naar toe. Mooie man, grote bos krullend haar en lieve verstandige ogen die door je heen kijken. Soms ontmoet je iemand waar je meteen een goed gevoel bij hebt. Dat had ik met hem. Het was ook gelijk vertrouwd, wat wel zo handig is als iemand je nek en rug kraakt en daarbij af en toe boven op je ligt. Na deze eerste sessie werd m’n bloeddruk gemeten, tot m’n verbazing was die veel te hoog. Ik schrok ervan.

Een beetje licht in m’n hoofd na de behandeling treinde en fietste ik terug naar Rotterdam. ‘Het laatste wat ik in deze roerige periode kan gebruiken is een hoge bloeddruk on top of everything’, bedacht ik onderweg. De dagen erna bleef ik dat misselijke en duizelige gevoel houden, met als dieptepunt het moment dat ik midden in V&D me opeens zo raar voelde dat ik onmiddellijk een glas jus d’orange ben gaan drinken in La Place in de hoop dat die vitaminebom me genoeg energie zou geven om weer veilig thuis te komen. Ondanks het feit dat ik mijn portie arts & beunhaas wel gehad heb in m’n leven, ben ik toch naar de huisarts gegaan. Hij hoorde het verhaal aan, begon me even later te bekloppen en m’n hart en longen te beluisteren toen ook deze keer bleek dat m’n bloeddruk omhooggestuwd was.


Nadat hij me beplakt en bedraad had
en een hartfilmpje had gemaakt, keek hij goedkeurend op het A4’tje wat eruit kwam gerold. ‘Dat ziet er normaal uit’, zei hij. Alvorens met zwaar pillengeschut te beginnen, wilde hij na het weekend eerst een bloedonderzoek en een aantal bloeddrukmetingen uitvoeren. Zover is het nog niet, de afgelopen dagen heb ik mezelf alvast een C-boost gegeven. Ik strooi ook verse peterselie op alle groenten, warm en koud, en probeer even uit het nachtmerriescenario te ontsnappen waarin ik de laatste maanden ben beland. In plaats daarvan droom ik van leuke dingen, zoals mannen die mooi zijn vanbinnen en vanbuiten. Dromen* zijn grenzeloos, gelukkig maar.
Marjelle

* ‘Droom je dromen groot genoeg. Ze worden steeds kleiner, totdat ze op de aarde zijn geland
Indiaans spreekwoord

A Coral Room Kate Bush

A match made in heaven

Vanochtend werd ik wakker met een glimlach op m’n gezicht. Buiten was het weer nog even druilerig als gisteren, maar dat deed me niets, de herinnering aan de droom zat nog vers in m’n hoofd. Het was zo levensecht dat ik voor het eerst het gevoel had dat ik hem, waarvan ik niet eens weet hoe hij klinkt, nu werkelijk had gezien en aangeraakt.

Ik zit met een paar mensen aan een tafeltje en loop op een gegeven moment naar de bar om iets te drinken te halen, als ik daar aankom staat hij opeens voor me. We herkennen elkaar meteen, al heb ik slechts vage foto’s van hem gezien en hij een paar van kleine Marjelle. Hij zoent me zacht op m’n mond, nog een beetje aftastend, ik laat het over me heen komen en zoen hem terug alsof ik nooit anders gedaan heb, alleen ook wat voorzichtig. Langzaam wordt het heftiger en intenser, alles om me heen valt weg, ik voel me heel dicht bij-

Uren later toen de herinnering al was vervaagd en L. sms’te dat ze niet lekker was en niet meeging naar De Dijk, ben ik toch op de fiets gesprongen en door een muisgrijs Rotterdam gereden op zoek naar broodnodige afleiding, voer voor de camera en voor mij. In beweging komen kost soms moeite, maar na een uurtje doortrappen voelden m’n lijf en geest zich weer iets energieker.
Nu eerst m’n robijnzachte was uit de machine halen en in de droger stoppen.
Marjelle

Hey Wende Snijders