Het begint allemaal met een hotelbon van VakantieVeilingen. Na een tip van een kennis besluit ik me in te schrijven op de site. Tikkeltje verslavend ook, voordat ik het weet zit ik enthousiast mee te bieden om net in die ene laatste cruciale veilingminuut het bod te verhogen. Zo kom ik aan de Fletcher-bon, ik heb de keuze uit 25 ***-hotels en een jaar de tijd. Eentje bevindt zich in Oisterwijk, dat is dus ideaal te combineren met een bezoek aan m’n broer in Tilburg. Maar dat was toen. Door een aantal redenen ga ik wel naar broerlief en blijf niet slapen. De voucher raakt in vergetelheid totdat ik recent m’n administratie aan het opruimen ben. Tot m’n schrik blijk ik de verkeerde datum erop gezet te hebben, de bon is nog slechts een paar dagen geldig en zo beland ik op een doordeweekse dag opeens in Middelburg.
De zon straalt als ik in Rotterdam de deur uitga, maar donkere wolken pakken zich samen op het moment dat ik de trein uitstap. Tot overmaat van ramp begint het te regenen en aan een paraplu heb ik niet gedacht. Eén lichtpuntje, de weg hoef ik deze keer niet te vragen, vanuit m’n coupé zie ik ‘Du Commerce’ al aan de kade liggen. Na het inchecken bij de vriendelijke receptioniste besluit ik de regen te trotseren, even door de stad te lopen en onderweg kaas & wijn te kopen. Bij gebrek aan een AH in de buurt, beland ik uiteindelijk bij een viskar. Wanneer ik naderhand m’n vangst in het hotel uit het papier wikkel staart een opengesperde bek me grijnzend aan, Lekkerbekkie heet deze rode wijn dan ook toepasselijk. Meteen valt op dat de kamer bijzonder onpraktisch is ingericht, als je de douchedeur opendoet knal je bijna tegen de stoel aan. Dat laatste overkomt me dan ook een paar keer.
Voor een laptop is geen plek, na een paar worstelingen – ik op m’n knieën en lapje op bed en in stoel – geef ik het op. ‘Misschien is tv-kijken een optie voordat ik ergens ga eten, dat kan ik thuis niet vanuit m’n eigen bed’. Algauw blijkt het matras een flinke kuil te hebben, in wangen zijn kuiltjes leuk, maar hierin niet. Een kwartier later begint m’n rug te protesteren en duik ik snel het bed weer uit. Na een internetsessie in de bar/brasserie waar een paar mannen me aankijken alsof ze nog nooit een loslopende vrouw hebben gezien, verkas ik naar het tegenovergelegen eetkaffee Den Fantast. Aardige ontvangst, mooi gedekte tafels, maar ik wilde eigenlijk alleen even een hapje eten, gelukkig zie ik ook een gerecht van 13,50 € in krijtletters staan.
De man schuin tegenover me complimenteert me met m’n keuze voor de scholfilet. ‘It’s very good’, zegt hij met een Frans accent. Aardige vent, die even later aan m’n tafel komt zitten, vraagt wat mijn ‘business’ is en vervolgens geanimeerd vertelt over zijn eigen onderneming. Het eten is inderdaad erg lekker, de schol wordt vergezeld van knapperige frieten, pasta en verse groenten. Als ik later op de avond vermoeid de hoteltrap weer oploop, merk ik dat de balustrade een beetje heen en weer deint en wanneer ik ten slotte wegzak in het matras moet ik aan Fawlty Towers denken. Wat een vreemde avond, ‘hopelijk slaap ik hier in ieder geval rustiger dan thuis’, bedenk ik en doe het licht uit.
Opeens weerklinkt er een snerpende sirene. Ik schiet wakker, kijk op m’n mobieltje en zie dat het 04.02 uur is. Slaperig doe ik het gordijn open, het pand staat nog niet in lichtelaaie, constateer ik nuchter. Overal hoor ik mensen vandaan komen, sommigen vluchten de straat op, anderen klampen elkaar aan. Wat er precies is gebeurd wordt niet duidelijk, de receptie is onbemand vanaf 23.00 uur. Het lijkt loos alarm, gelaten loop ik weer naar boven en kruip in bed. Inmiddels klaarwakker kan ik de slaap niet meer vatten, pas tegen de ochtend doezel ik weg. Als ik m’n ogen opendoe is het tien uur, ‘maar ik zou om kwart voor negen gewekt worden’, flitst het door me heen. De telefoon blijkt stuk, het ontbijtbuffet is allang voorbij en ik, die toch heel veel kan hebben, begin nu enigszins geïrriteerd te raken, de initiële reactie van het hoofd receptie maakt dat er beslist niet beter op.
Marjelle
Herrie in het hotel Herman den Blijker & Willem Reimers
Blue Ridge Mountains Fleet Foxes
