Tagarchief: vrijwilligers

‘Run, baby, run!’

Het beloofde mooie weer laat vandaag op zich wachten, maar op het moment dat ik de deur uitga breekt de zon dan toch door. Ondanks het klamme weer fiets ik in een stevig tempo naar het Langepad aan de rand van het Kralingse bos waar de Run for KiKa wordt gehouden. Doel van deze sponsorloop is geld inzamelen om daarmee kinderkanker nóg beter te behandelen en te genezen. Het is kwart over drie, om half vier begint de KidsRun van 1 km. Voordat ik de kleine lopertjes op de foto ga zetten, eet ik eerst nog snel een tosti-zonder-ham op het vlakbij gelegen Taste-terras.

Met een kop thee in m’n hand en de zon op m’n gezicht kijk ik met respect  naar de laatste vermoeide volwassenen die voorbijdraven en er inmiddels bijna 10 km op hebben zitten. Opeens komt er uit het niets een meisje op skates in volle vaart op me af, het gaat zo snel dat ik niet eens iets roep, alleen maar m’n handen bezwerend voor me uitsteek, gelukkig heeft niemand zich pijn gedaan. Op weg naar de start kom ik nog een bekend gezicht tegen, ik twijfel geen seconde en maak een foto van Joanna met haar Engelse bulldog. Daarna zijn de KiKa-kids aan de beurt, klein en groter door elkaar, enthousiast zijn ze allemaal. Ik glimlach terwijl ik het ene plaatje na het andere schiet.
Marjelle

Sun it rises Fleet Foxes

‘Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!’

Donkere wolken pakten zich samen toen ik naar Blijdorp fietste waar ik om half zes bij de flamingo’s had afgesproken met een vriendin. Aangetrokken door de namen van Fréderique Spigt, Jules Deelder en Noodweer hadden we besloten naar het ZOOmers Vrijwilligersfestival te gaan ondanks de verwachte toeloop van ruim 5000 bezoekers. Megafestaties zijn niet echt aan mij besteed, Blijdorp komt dan ook het meest tot z’n recht als er zo min mogelijk mensen rondlopen en ik op m’n gemak door de Chinese tuin kan slenteren, onderweg af en toe een onager, lama of ijsberenkind begroetend.

     

Deze keer ging het niet om de dieren, maar werden de mensen in het zonnetje gezet, iedereen die zich belangeloos had ingezet, van taalcoach tot medewerker van de Dierenambulance en alles daartussenin. Nadat we de plattegrond hadden bestudeerd togen we naar de Lepelaar om iets te eten voordat om kwart over zeven Ahmed Aboutaleb de avond officieel zou openen. M’n frieten waaiden even later bijna uit hun kartonnen bekertje, maar de sfeer was goed ondanks het winderige weer en die anderhalve druppel regen die er gevallen was. Net op tijd kwamen we bij de Terraszaal aan waar Aboutaleb met ambtsketting ons al tegemoet glinsterde en even later zijn speech hield.

  

Nergens was meer een zitplaats te bekennen en opeens bevonden we ons pal achter de burgemeester die inmiddels was uitgepraat en werden verwelkomd door een explosie aan geluid, de Burundische band Ropabu  sliertte de zaal binnen. Prachtige mannen met djembés van bijna vijftig kg op hun hoofd die sierlijk en ritmisch voortbewogen en vervolgens drumden alsof hun leven ervan afhing. Daarna kwam Fréderique Spigt aan de beurt, van de eerste tot de laatste minuut een geweldig optreden. Noodweer was de afsluiter, met veel enthousiasme werden nummers als Rotterdam bijvoorbeeld gespeeld. Mooi einde van een leuke avond. Moe, warm en een beetje dizzy na een paar glazen wijn reed ik terug naar Crooswijk.
Marjelle

Spreek Fréderique Spigt