Tagarchief: Jules Deelder

Een gevangenis zonder tralies

Nadat ik ontbeten heb, nestel ik me achter de pc en scroll langs de tweets die er sinds vannacht bijgekomen zijn. Hier en daar klik ik een nieuwsbericht aan, 90% sla ik over, en dan zie ik een tweet van ‏@chrisklomp voorbijkomen die mijn nieuwsgierigheid wekt: ‘Recidive op gevangeniseiland schommelt rond de 30 procent. In rest Noorwegen ongeveer rond de 70 #bastoy‘. Ik heb een fascinatie voor/tevens afkeer van gevangenissen en heb dan ook aardig wat docu’s* over dit onderwerp bekeken. Eigenlijk was ik vandaag van plan om m’n huis een flinke beurt te geven en een rondje lege flessen te lopen, maar na de afwas hou ik het voor gezien en kruip achter de monitor. Een eilandje in de verte doemt op, de wijze woorden van Bear Heart verschijnen op het scherm, twee mannen nemen een duik in het koude water: ‘Det er tvers igjennom frisk!’ Dit is het begin van Bastøy, een documentaire over een Noors gevangeniseiland.

Klik op de foto voor een groter formaat

‘Er zitten verkrachters
, smokkelaars en moordenaars, agressieve mensen, mensen die voor diefstal zitten, alles door elkaar heen’, zegt Michael, die drie jaar heeft gekregen voor een poging tot moord. Hij is een van de 115 gevangenen en maakt meteen duidelijk wat hij met een seksdelinquent zou doen als hij daarmee in een gesloten gevangenis had gezeten. Hier geen tralies voor de ramen, de bewakers zijn ongewapend. Er is veel meer vrijheid, iets waar de meeste mannen in het begin moeite mee hebben, ze zijn niet meer gewend om zelf na te denken, om beslissingen te nemen. Mooie documentaire van Michel Kapteijns, een film over straffen waarbij de essentiële vraag is: worden mensen beter van een gevangenis?
Marjelle

‘Behandel je een mens als een beest
dan wordt het een beest
behandel je een mens als een crimineel
dan wordt het een crimineel
behandel je een mens als een mens
dan wordt het een mens’
Bear Heart, 1996

* ‘Bad Boys’
Veroordeeld

Rechters willen ook zachtere aanpak crimineel Volkskrant 27-11-2012
PvdA: roer moet om bij ministerie van Justitite Volkskrant 27-11-2012
Slimmer straffen beter dan sluiten gevangenissen L1NWS 22-11-2012
Veel gevangenissen gaan dicht NOS.nl 21-11-2012

Ik kan geen boek meer zien!

Recent lag het boekje ‘Rotterdamse Bijnamen’ in m’n brievenbus, het leek me wel handig als naslagwerkje of als voer voor een blog en die zes euro is geen geld. Sinds ik na tien jaar afwezigheid weer terug ben in Rotterdam, stad waar ik me thuisvoel maar niet geboren ben, schrijf ik er regelmatig over, boeken daarentegen koop ik nog zelden. Vroeger verslond ik ze, maar daar kwam verandering in toen ik voor m’n studie veel Duits moest lezen, exemplaren met wervende titels als ‘Einführung in die theoretische Pädagogik’ bijvoorbeeld. Vanaf dat moment werd lezen een ware worsteling, na het behalen van m’n doctoraal kon ik dan ook geen boek meer zien. Feitelijk is dat nooit meer goedgekomen, al kan ik nog steeds wel genieten van m’n favoriete schrijfster Iris Murdoch, auteur van onder andere de prachtige roman ‘A Word Child’.


Nieuwsgierig blader ik door de bijnamenbundel, of het nu om straten, gebouwen, bruggen, kunstwerken of personen gaat, overal kleeft wel een bijnaam aan. Opvallende, gekke, mooie en rare namen komen voorbij, hieronder een korte impressie: Rotterdam ‘Koningin van de Maas’ en ‘Stad zonder Kapsones’, Straatweg ‘De Quotegoot’, Ommoord ‘Rollator City’, Rotterdam-Zuid ‘De Afvoerput’, Erasmusbrug behalve ‘De Zwaan’ ook ‘De Wipkip’, Station Blaak ‘De Vliegende Schotel’, Ahmed Aboutaleb ‘Appie’, Centrale Bibliotheek ‘De Buisbaby’, Wouter Bos ‘Wouter Boslim’, parkeergarage Museumpark ‘De Blunderput’, Regilio Tuur ‘Turbo Tuur’, nieuwe Centraal Station ‘De Patatzak’, Euromast ‘De Reus van Rotterdam’, Hofplein-fontein ‘De Flipspuit’… en nog veel meer vind je in ‘Rotterdamse Bijnamen’.
Marjelle

‘”Wat een dun boekie!” zal een Rotterdammer zeggen als hij dit boekje in handen krijgt. Want hij weet dat Rotterdammers gek zijn op bijnamen en dat die hier nooit allemaal in kunnen staan. Dat klopt.’
Uit: Voorwoord ‘Rotterdamse Bijnamen‘ Herco Kruik

Wij zijn meesters in bijnamen geven De Havenloods Noord 09-11-2011
Ode aan Rotterdam Jules Deelder (in Ode Magazine)
Wat zeggie? Azzie val dan leggie! Jan Oudenaarden (‘Mr. Zuid’)

Goddank Jules Deelder & Louis Gauthier (van de cd ‘Totaal Loss’)

Coolheaven!

Een van de meest deprimerende omgevingen is wel een metrostation. Grauw, grijs, onpersoonlijk, felle tl-lampen, diep onder de grond weggestopt en als iemand vervelend wordt kun je geen kant meer op. Een uitzondering was Rome toentertijd, ik herinner me nog vaag de donkere gewelven en gigantische pilaren, een combinatie van oud en modern. Openluchtmuseum en stad naar m’n hart, al ben ik er maar één keer geweest  lang geleden. Zelfs een ritje met de tram was al een belevenis op zich, met aan de ene kant het Colosseum en aan de andere kant ex-liefste vriend. Dit is ‘straatkunst’ waar ik van hou, laat die museumjaarkaart maar zitten. Toch heeft ook de Rotterdamse metro nu een pluspunt, toen ik recent op Coolhaven aankwam stond ik opeens oog in oog met Jules Deelder.
Marjelle

Ook de reis naar Rome begint met een enkele stap

Via Con Me Paolo Conte

Paardenmeisje!

25 neppaarden in binnenstad De Havenloods Noord 03-08-2011

Nog meer paarden vind je hier: Nep!

‘Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!’

Donkere wolken pakten zich samen toen ik naar Blijdorp fietste waar ik om half zes bij de flamingo’s had afgesproken met een vriendin. Aangetrokken door de namen van Fréderique Spigt, Jules Deelder en Noodweer hadden we besloten naar het ZOOmers Vrijwilligersfestival te gaan ondanks de verwachte toeloop van ruim 5000 bezoekers. Megafestaties zijn niet echt aan mij besteed, Blijdorp komt dan ook het meest tot z’n recht als er zo min mogelijk mensen rondlopen en ik op m’n gemak door de Chinese tuin kan slenteren, onderweg af en toe een onager, lama of ijsberenkind begroetend.

     

Deze keer ging het niet om de dieren, maar werden de mensen in het zonnetje gezet, iedereen die zich belangeloos had ingezet, van taalcoach tot medewerker van de Dierenambulance en alles daartussenin. Nadat we de plattegrond hadden bestudeerd togen we naar de Lepelaar om iets te eten voordat om kwart over zeven Ahmed Aboutaleb de avond officieel zou openen. M’n frieten waaiden even later bijna uit hun kartonnen bekertje, maar de sfeer was goed ondanks het winderige weer en die anderhalve druppel regen die er gevallen was. Net op tijd kwamen we bij de Terraszaal aan waar Aboutaleb met ambtsketting ons al tegemoet glinsterde en even later zijn speech hield.

  

Nergens was meer een zitplaats te bekennen en opeens bevonden we ons pal achter de burgemeester die inmiddels was uitgepraat en werden verwelkomd door een explosie aan geluid, de Burundische band Ropabu  sliertte de zaal binnen. Prachtige mannen met djembés van bijna vijftig kg op hun hoofd die sierlijk en ritmisch voortbewogen en vervolgens drumden alsof hun leven ervan afhing. Daarna kwam Fréderique Spigt aan de beurt, van de eerste tot de laatste minuut een geweldig optreden. Noodweer was de afsluiter, met veel enthousiasme werden nummers als Rotterdam bijvoorbeeld gespeeld. Mooi einde van een leuke avond. Moe, warm en een beetje dizzy na een paar glazen wijn reed ik terug naar Crooswijk.
Marjelle

Spreek Fréderique Spigt