Tagarchief: boudewijn de groot

Als de rook om je hoofd is verdwenen!

Aangezien ik de afgelopen paar jaar de Volkskrant-bloglayout was gewend, had m’n allereerste kennismaking met WordPress nogal wat voeten in de aarde. Niet alleen deden de widgets niet precies wat ik wilde, er was zelfs eentje spoorloos verdwenen.  Wat ik ook probeerde, de ‘Recente reacties’-widget kreeg ik maar niet boven water. Later bleek dit met de verschillende thema’s te maken te hebben, een optie die niet door mijn Coraline ondersteund werd. Ook het essentiële verschil tussen pagina en bericht werd allengs pas duidelijk nadat ik voor de zoveelste keer pagina- en berichtinstellingen had aangepast en ze tot mijn verbijstering onvermurwbaar op een andere plek bleven staan.

Door het exporteren van m’n Volkskrant-blog naar WordPress gebeurden er onderweg wat vreemde dingen met foto’s, witregels, lettertypen en hoofdletters. Zo kwam ik erachter dat je hier niet even snel een lettertype kunt aanpassen in de  tekst. Sterker nog, je kunt behalve door middel van je themakeuze, paragraaf- of kopinstellingen er zo te zien verder niets aan wijzigen. De optie ‘Typekit Fonts’ sprak me daarom ook aan, een goede manier om aan extra lettertypen te komen. Helaas kreeg ik een foutmelding nadat ik m’n Typekit-ID had ingevuld. Positief is dat de foto’s op WordPress veel meer tot hun recht komen, al ben ik qua mogelijkheden na ‘formaattypen en foto uitlichten’ nu blijven steken bij ‘CSS Class’ en ‘Rand’.

‘Wat moet dat?’

Bij de uitlichtoptie is het onderschrift het enige zichtbare verschil, maar wellicht kijk ik ergens overheen, inmiddels ben ik een beetje duizelig geworden van alle twinkelende knopjes op het Dashboard. Dat hier veel meer kan qua layout, overzichtspagina’s en andere snufjes is onderweg steeds duidelijker geworden, dat er nog een hele hoop te ontdekken en te leren valt ook. Wat gebeurt er bijvoorbeeld als je ‘Galery’ aanvinkt, welke handige opties zijn er allemaal nog meer… Kortom, de rook is nog lang niet om m’n hoofd verdwenen, maar er gloort wel licht aan het einde van de tunnel.
Marjelle

Limit to your love James Blake

‘Was Wir alleine nicht schaffen…’

Vorige week
Nog nagenietend van de massage
bekijk ik de folders over Tai Chi en de Bowen Techniek die hij heeft meegegeven. ‘Ik neem wel een frisje’, hoor ik naast me. Als iemand dat tijdens de eerste afspraak tegen me zou zeggen, dan was het meteen de laatste. Daarstraks moest ik naar de 21ste verdieping. Normaal pak ik altijd de trap, maar dit waren net een paar etages teveel, dus toch de lift genomen ondanks enige claustrofobie, gelukkig stond ik er niet alleen in. Wat was het lekker om weer eens gemasseerd te worden. Zo’n ontspanningsmassage wilde ik al veel langer, maar het kwam er steeds niet van. Heerlijk wegdromen bij meditatiemuziek terwijl soepele handen je lijf kneden. Af en toe moet je jezelf verwennen.



Ondertussen denk ik aan afgelopen zaterdag
toen ik samen met R. uren aan het dansen was op jaren ’80-’90-muziek en op een gegeven moment oog in oog stond met Harry de Winter. Leuk om hem nu eens in de rol van dj te zien, zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Ook een aparte gewaarwording was het om diep in de nacht door een verlaten Rotterdam terug te rijden. De tekst van
Jimmy van Boudewijn de Groot kwam in me op toen ik over de Boompjes naar huis fietste, een tegemoetkomende boot en ik bleken de enige die nog wakker waren. Van m’n voornemen om de volgende dag met A. naar de film Oktober Hotel te gaan is niets meer terechtgekomen. Zondag was ik veel te duf, gelukkig mailde ze dat ze niet kon.

Marjelle



…das schaffen Wir dann zusammen Xavier Naidoo

Als de rook om je hoofd is verdwenen

Een kind zet het op een blèren terwijl de moeder krampachtig haar geduld probeert te bewaren op het drukke Kunsthalterras waar alle hoofden nu haar kant opgaan. Ik sla het tafereel gade en vraag me ondertussen af of ik binnen moet bestellen of dat er nog een serveerster uit een hoed getoverd wordt in plaats van het konijn voor me. ‘Kijk, Nijntje’, hoor ik een man tegenover me zeggen.

Aangezien ik niet geloof in wonderen op klaarlichte dag loop ik naar binnen en bestel een panini en een kop thee. Als ik af wil rekenen vraagt het meisje aan de man naast me ‘hoort u bij elkaar?’ waarop hij glimlachend zegt ‘nog niet’ en ik beslist ‘nee’ roep. Ik moet wel om z’n snelle reactie lachen.




de nazomerzon kruipt elke dag vermoeider achter een wolk vandaan. zo’n beetje hetzelfde gevoel als wanneer ik onder m’n warme dekbed uit probeer te komen op een koude dag. ik kijk naar het grasveld voor me waar het konijn inmiddels gebukt gaat onder een zware last, kinderen hangen aan z’n oren, staan op z’n poten en gebruiken z’n rug als glijbaan. er is er één die ook z’n andere kant ziet, hij aait enthousiast over de glimmende snuit.
als roker die niet meer rookt heb ik nu af en toe zelfs last van de sigarettenrook die medeterraszitters mijn kant uitblazen besef ik met verbazing. ook broodjes worden een stuk minder lekker vermengd met dat tabaksaroma, toch verdom ik het om zo’n anti-roken-fanaat als klink te worden, dus neem ik manmoedig nog een hap en blaas in mijn gedachten de rook weer terug.
marjelle


naast jou boudewijn de groot