Tagarchief: xavier naidoo

Paardenmeisje!

25 neppaarden in binnenstad De Havenloods Noord 03-08-2011

Nog meer paarden vind je hier: Nep!

Vluggertje?

Gisteren
Op het moment dat ik de deur uitstap begint het te sneeuwen. Even heb ik de neiging weer om te draaien en behaaglijk bij de verwarming te gaan zitten. Ik verman me, wikkel de rode wollen sjaal om m’n hoofd en fiets naar de Kralingse plas. Al snel begint het nog harder te sneeuwen, een gure wind slaat in m’n gezicht. ‘Ik lijk wel gek om uitgerekend nu op pad te gaan’, denk ik, en veeg de natte slierten van m’n voorhoofd. Onderweg kom ik letterlijk geen hond tegen, alleen een paar diehard-joggers en een enkele versneeuwde wandelaar. Terwijl ik hijgend tegen de wind opboks, moet ik ineens aan het nummer van Boudewijn de Groot denken.

Als ik het hertenkamp nader probeer ik een glimp van de dieren op te vangen. Ze staan bibberend op een kluitje en zien er zo aandoenlijk uit dat ik m’n Kodak-camera ondanks de sneeuwbui toch tevoorschijn haal. Nadat we elkaar kleumend in de reebruine ogen hebben gekeken rij ik snel door naar de Schone Lei. Zelfs in dit grauwe winterweer ligt de plas er sereen bij, al mist hij wel die schittering die hem in de zomer en lente zo bijzonder maakt. Ik loop de brasserie in, pel langzaam wat kleren van m’n lijf, nu eerst opwarmen bij een kop Earl Grey.

Opeens hoor ik m’n naam vallen, niet bepaald in positieve zin. De twee blonde vrouwen voor me nemen hun medecursisten onder de loep. Zonder één onvertogen woord wordt de een na de ander afgeserveerd. Het leidt enigszins af en doet me denken aan de laatste keer in de bibliotheek toen een oude vrouw vlak achter me met een indringend hoog stemmetje in m’n nek blies en door m’n gedachten heen praatte. Ze klonk als een konijntje uit een Disneyfilm, maar dan de irritante variant.

Afgelopen dagen twijfelde ik of ik nog snel een twaalfde blogger zou bespringen in het kader van m’n ‘Beelden van…‘-serie voordat op 1 maart het bloggordijn definitief zou neergaan. Terwijl ik jongleerde met een paar namen kwam plotseling de uiterst summiere en late aankondiging van Remarque on-line. M’n eerste gedachte bij het uitstel tot 1 juni was, ‘nu heb ik meer tijd om m’n blogs op te slaan’, m’n tweede, ‘nee, ik blijf niet jojoën, hoogste tijd om m’n koffers te pakken, Beer onder de arm te nemen en te vertrekken!’

Al is m’n nieuwe webstek slechts Spartaans ingericht, weet ik de weg nauwelijks in het virtuele labyrint, krijgen titel en naam wellicht nog een make-over… ook de verste reis begint met één stap. Vanaf 1 maart ga ik op WordPress door met bloggen en ontmoeten, Drasties en Blogspot hou ik even in reserve. Wie de volgende hoofdpersoon wordt in ‘Beeld van een blogger’ is nog onbekend, eerst een likje verf, wat plantjes hier en daar, foto’s, muziek en woorden, hopelijk druppelen dan algauw de eerste lezers en reacties binnen.
Marjelle

Muziek: Bevor Du gehst Xavier Naidoo

Grachtengordel?

‘Was Wir alleine nicht schaffen…’

Vorige week
Nog nagenietend van de massage
bekijk ik de folders over Tai Chi en de Bowen Techniek die hij heeft meegegeven. ‘Ik neem wel een frisje’, hoor ik naast me. Als iemand dat tijdens de eerste afspraak tegen me zou zeggen, dan was het meteen de laatste. Daarstraks moest ik naar de 21ste verdieping. Normaal pak ik altijd de trap, maar dit waren net een paar etages teveel, dus toch de lift genomen ondanks enige claustrofobie, gelukkig stond ik er niet alleen in. Wat was het lekker om weer eens gemasseerd te worden. Zo’n ontspanningsmassage wilde ik al veel langer, maar het kwam er steeds niet van. Heerlijk wegdromen bij meditatiemuziek terwijl soepele handen je lijf kneden. Af en toe moet je jezelf verwennen.



Ondertussen denk ik aan afgelopen zaterdag
toen ik samen met R. uren aan het dansen was op jaren ’80-’90-muziek en op een gegeven moment oog in oog stond met Harry de Winter. Leuk om hem nu eens in de rol van dj te zien, zijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Ook een aparte gewaarwording was het om diep in de nacht door een verlaten Rotterdam terug te rijden. De tekst van
Jimmy van Boudewijn de Groot kwam in me op toen ik over de Boompjes naar huis fietste, een tegemoetkomende boot en ik bleken de enige die nog wakker waren. Van m’n voornemen om de volgende dag met A. naar de film Oktober Hotel te gaan is niets meer terechtgekomen. Zondag was ik veel te duf, gelukkig mailde ze dat ze niet kon.

Marjelle



…das schaffen Wir dann zusammen Xavier Naidoo

Vlinders in m’n hoofd

Gisteren
Op de eerste echte lentedag
word ik wakker met keelpijn. De afgelopen periode heeft m’n lijf alle mogelijke griepvirussen dapper weerstaan, maar vandaag geeft het zich bijna gewonnen. De laatste maanden heb ik zo’n beetje alles gedaan wat god verboden heeft en m’n lichaam fluit me nu terug. Daarstraks raadde de fysiotherapeut me aan om fitness deze keer over te slaan en in plaats daarvan rustig een eindje te fietsen in de prille lentezon. Dat plan had ik zelf ook al opgevat. Ik besluit meteen naar de botanische tuin te gaan waar ik sinds de herfst niet meer geweest ben en daarna naar de jachthaven door te rijden voor m’n eerste terrasje van dit jaar. Na die keer dat een pitbull
me de stuipen op het lijf joeg ben ik er steeds met een boog omheen gereden.




Als ik daarna nog energie heb
fiets ik door naar de kinderboerderij, neem ik me voor, wie weet zijn de goden en godinnen m’n camera en mij gunstig gezind en staat er al iets donzigs op stuntelige pootjes. Waar ik nu vooral behoefte aan heb is lief & aaibaar.
  Mocht ik te moe worden, dan kan ik altijd m’n bed weer induiken. Op dit soort dagen mis ik naast een heet, ontspannend bad ook een verwenmaatje. Iemand met onschuldige ogen die belangstellend vraagt hoe het gaat, me nog een kop-thee-op-bed brengt en liefdevol een kusje toe blaast bij het weggaan. Hopelijk helpen rust en extra vitamines en voel ik me morgen een ander mens, ik hoorde dat het kwik dan stijgt naar twintig graden. Of m’n dans- en slaapafspraak vrijdag doorgaan hangt nu aan een zijden draadje, al geeft dansen zeker energie, je moet dan wel nog enige reserves hebben.
Marjelle


Bevor Du gehst Xavier Naidoo