Sinds de relatie met H. toen rond m’n verjaardag steeds meer onder druk kwam te staan ligt jarig-zijn gevoeliger. Sowieso valt er qua familie niets te vieren met slechts één broer die dit soort dingen onzin vindt. Een mening waar ik voor een deel in mee kan gaan, al denkt het kind in mij daar toch anders over. Op pi-dag ben ik niet de enige die een jaartje ouder wordt, ik bevind me in het gezelschap van onder anderen Herman van Veen, Michael Caine en David Byrne. Eigenlijk had ik al min of meer besloten om dit jaar deze dag aan mij voorbij te laten gaan tot een vriendin me stimuleerde om toch iets leuks te gaan doen zoals samen uit eten in Scheveningen. Golven, dacht ik, de zee zien en lekker eten met een lief iemand. ‘Ja!’ zei ik.
Er stond een gure wind, zoals zo vaak op 14 maart was er van de lente nog niets te merken terwijl we op Den Haag Centraal op tram 9 stonden te wachten. Maar toen we langs het Kürhaus liepen en ik de schuimende golven zag, we kort daarna in Columbus bij de open haard belandden en ik wilde aardbeien cadeau kreeg, wist ik dat ik de juiste beslissing had genomen. Uren later, inmiddels rozig van wijn en vlammen, na m’n eerste Kwekkeboom-kroket in jaren uit m’n eerste kindermenu in tijden en nadat we het uitgebreid over exen en leuke mannen hadden gehad maar niet over voetbal, keek ik tevreden om me heen. Dat er bij thuiskomst een aantal mensen niets hadden laten horen was wél een domper, wat dat betreft heeft de methode van m’n broer ook voordelen, je trekt je gewoon van dat soort dingen helemaal niks meer aan.
Marjelle
Trouble Coldplay
