Tagarchief: verwarming

IJskoude warmetruiendag

Warmetruiendag, het klinkt wel gezellig, lekker wegkruipen in zo’n dikke donzige wintertrui. Ook het idee erachter spreekt me aan. ‘Zet de verwarming een paar graden lager, trek een warme trui aan en bespaar 6% energie per graad en dus 6% CO2’. Toch kijk ik er dit jaar met heel andere ogen naar. Sinds ik door omstandigheden in een ongeïsoleerd oud huis met enkele ramen ben beland, met alleen in de zit-/werkkamer een soort van bijverwarming, is het voor mij elke dag warmetruiendag. Sterker nog, een warme trui is niet genoeg, tel daar ook een vest bij op, een extra paar sokken en een deken om de kou die van de vloer optrekt tegen te gaan. Op zo’n ijskoude dag als vandaag verwelkomt de thermometer me ’s ochtends breed grijnzend met 10,5 ºC als ik rillend van m’n diepvrieszolderkamer naar beneden kom.

Beer in Helsinki
Foto Witold Riedel

De afgelopen maand had ik de thermostaat op 15 °C staan, maar inmiddels weet ik dat dat energie vreet in dit huis, ik zie dan ook de eindafrekening deze maand met angst en beven tegemoet en heb de thermostaat uitgezet.
Vervolgens duurt het uren om de temperatuur van 10,5 °C omhoog te krijgen naar een redelijke 19 °C. Zelfs dan is die deken de rest van de dag onontbeerlijk, al is een echt berenpak misschien nog wel een beter idee denk ik soms in mijn wanhoop. Misschien moet ik mij vermommen als Disney-beer zodat iedereen mij komt knuffelen en warme dekens brengen. Kortom, de slogan ‘kan het een graadje minder?’ is dit jaar totaal niet aan mij besteed. Ik heb een heel andere vraag: mag het een paar graden meer, in een normaal huis met grotemensenverwarming? Dan beloof ik met de hand op m’n hart dat ik in dat nieuwe huis 6 februari een echte warmetruiendag hou en de verwarming een paar graden lager zet.
Marjelle

Cold as ice

Volgens de thermometer van de benedenbuurman is het nu na uren stoken 19 ºC, een unicum, normaliter blijft de temperatuur steken op zo’n 17-18 ºC. De ‘gevoelstemperatuur’ – een weermannenwoord net als spetters en spatje regen – ligt vandaag op 15 ºC. Met name m’n voeten hunkeren naar een extra paar sokken. De laatste weken loop ik nog net niet rond als een Michelinmannetje, hoewel je met twee laagjes T-shirt, een dikke trui met daaroverheen een vest ook niet echt slank oogt. De afgelopen maand was er één van kleumen, ziek worden, proberen te werken en kamperen in dit oude, tochtige huisje grotendeels zonder verwarming. Alleen in de living annex werkkamer hangen twee stroomvreters die hete lucht produceren als substituut voor echte warmte, iets waar ook m’n keel en slijmvliezen niet blij mee zijn. Recent is er een infrarood verwarmingspaneel bijgekomen, hij staat op wankele pootjes en moet nog opgehangen worden.


Momenteel sjouw ik het paneel
een paar keer per dag van de ene kamer naar de andere. ’s Avonds zit ik er pal naast, dan is één kant van m’n gezicht warm en de andere kant niet, maar een kniesoor die daar op let. Sinds ik in dit huis in Tilburg woon heb ik extreme kou en hitte meegemaakt. In de zomer transformeert de zolder in een oven, de zon brandt meedogenloos vanaf ’s ochtends vroeg ondanks het dichtgeplakte raam. In de winter waan je je in een vrieskist, maar dan kun je diep wegkruipen onder de combi dekbed1-deken-dekbed2. Als ik deze zomer nog hier woon – en die kans is groot –  dan zit er niets anders op dan een bed kopen en in de woonkamer gaan bivakkeren. Of verhuizen. Al is drie keer in anderhalf jaar ook voor mij haast een brug te ver. Bovendien wil geen enkele makelaar met me in zee. Als herstartende freelancer ben je vogelvrij*.
Marjelle

* Als ik een vaste baan had gehad was alle ellende van de afgelopen zeven jaar me bespaard gebleven

Foto Witold Riedel

Brrr…

Nadat ik met turbopower zestig verhuisdozen in anderhalve dag heb uitgepakt en van plan ben om op m’n gemak m’n nieuwe stad Tilburg te verkennen slaat de griep toe. Een paar afspraken met onbekenden – ik dacht laat ik meteen met inburgeren beginnen – moeten afgezegd worden en voordat ik het weet lig ik in de lappenmand naar een donkerpaarse muur te staren. Ondertussen is er ook gedoe rond de oplevering van m’n oude flat. Na alles wat daarmee de afgelopen zes maanden is misgegaan heb ik de verhuurder voorgesteld om tapijt en varia te laten liggen, never mind the rules, zodat we er allebei een dikke streep onder kunnen zetten. Ook geen terechte claims meer van mijn kant. Een twee man sterke delegatie kwam dinsdag in alle vroegte langs om de sleutels op te halen.

beersneeuw


Wat erg tegenvalt
in het nieuwe huis is dat het slechts verwarmd wordt door twee simpele elektrische kacheltjes. Ik loop nu standaard in een dikke trui en vest en verlang naar de echte warmte van een gaskachel of cv. Zeker nu ik ziek ben mis ik dat nog meer. Dit is vooral een lente- en zomerhuis. Ook de douche is een verhaal apart, negen van de tien keer sta ik na een paar minuten al onder een koud straaltje. M’n grieperige lijf vindt het vreselijk en sputtert steeds meer tegen. Zo’n douche die op een keukengeiser werkt heb ik ooit lang geleden gehad, maar dat het straaltje zo miezerig is en zo snel afkoelt is nieuw. Ik hoop dat er iets aan gedaan kan worden, want normaal kunnen douchen vind ik  wel een basisvoorwaarde. De griep weet van geen wijken, inmiddels heb ik er een blafhoest bij en werd ik vanochtend wakker met hevige rugpijn. Ik strompel nu een beetje door het huis en had me de eerste weken in Brabant iets anders voorgesteld.
Marjelle

Foto Witold Riedel