Tagarchief: favorieten

Ik beveel alleen mensen af die erom vrágen!

Uit m’n vorige blog bleek hoezeer ik tégen die afbevelingsknop ben, maar heb ik hem zelf eigenlijk ooit gebruikt? Tijd voor volledige openheid op dat punt, laat ik het woordtransparantievermijden. De eerste keer dat ik erop klikte is een ietwat vreemd verhaal, de waarheid klinkt vaak onwerkelijker dan de leugen, ik zei het al eerder.
Midden in de nacht was ik een blog aan het lezen toen opeens die rode pijl me dwingend aankeek.Wat zou er gebeuren als ik daar nu eens gewoon op drukte?vroeg ik mij af,zouden donder en bliksem onmiddellijk op mij neerdalen?


In een opwelling klikte ik erop, het was sterker dan ik zeggen mensen dan altijd, maar die fout maak ik nu niet. Er gebeurde verder niets bijzonders en ik wilde de afbeveling uiteraard meteen ongedaan maken dus klikte ik snel op de groene pijl.Je hebt dit bericht al beoordeeldkreeg ik te horen. Shit, besefte ik, je kunt maar één van de twee knoppen gebruiken. Normaliter had ik de bewuste blogger gemaild om dit te vertellen, zo ben ik dan ook wel weer. Het nadeel daarvan is dat mensen algauw denken dat je gek bent als je dit soort dingen ook nog toegeeft, maar ach, mensen vinden zo snel iets wat anders is vreemd. In dit geval lag mailen praktisch gezien een beetje lastig.
Als je dit al een raar verhaal vindt, lees dan vooral niet verder.



Aangezien ik de neiging heb om overal aan te zitten en dingen aan een nader onderzoek te onderwerpen, kon ik op een bepaald moment ook de favorietenknop niet weerstaan. Tot m’n verbazing had ik met één klik meteen de eerste favoriet te pakken, terwijl ik net besloten had om uit mezelf niemand toe te voegen. In een reflex verwijderde ik de persoon ook weer onmiddellijk en begon toen met een rood hoofd aan een bericht waarin ik uitlegde waarom ik dat gedaan had en dat het écht niet persoonlijk was bedoeld. Mijn onderzoeksdrang staat overigens in schril contrast met hoe ik als baby was.Waar ik je ook neerlegde, uren later lag je er nog steeds, alleen voor jou hadden we geen box nodig. Ik hoor het m’n moeder nog zeggen. Een inhaalslag, wie weet.



Bij het tweede rodepijlincident bleef m’n muis haperen, wat ik vervolgens braaf heb gemeld in het betreffende blog.
De laatste keer, driemaal schijnt scheepsrecht te zijn, waarom mag Joost weten, heb ik bij volle bewustzijn en met overgave op de afbevelingsknop geklikt. Ditmaal vróeg hij erom of moet ik zeggen het.
Kuikens kan ik nu eenmaal niets weigeren.
Marjelle

Muziek: Flamingo


Daar ga ik het niet over hebben

Vier volgeschreven pagina’s met doorhalingen en pijlen liggen voor me, of deze tekst ooit in getypte versie verschijnt is de vraag. Soms wil je het over teveel tegelijk hebben en komt er geen enkel punt echt uit de verf. Of je neemt een heikel onderwerp bij de hand en aan het eind van je betoog denk je ‘wil ik dit wel? Straks krijg ik een verhitte discussie onder m’n blog en moet ik die reacties allemaal ook nog eens gaan beantwoorden’. Het is al warm genoeg zonder dat.


Over wel of niet aan- en afbevelen ga ik het dus niet hebben, ook niet over wel of geen favorieten en wel of niet meekijken bij je favorieten of… moet ik ze vijanden noemen? Er is wat begripsverwarring af en toe, zag ik.
Eén ding zeg ik wel, hartgrondig zelfs, weg met die afbevelingsknop! Het is een wangedrocht en gooit alleen maar meer olie op het vuur. Dat was nu net wat het VK-blog niet nodig had, netzomin als ik overigens.
‘Wie heeft die knop eigenlijk bedacht’, vraag ik me af.

Marjelle

Muziek: Eimear Quinn
Ook een lekker nummer om mee te zingen, maar dit geheel en al terzijde


in plaats van wolven en schapen had ik alleen nog maar een geitje in de aanbieding

‘Soms kan ik m’n favorieten wel schieten’

Beer kijkt me met glimmende oogjes aan, deze titel moet je boven je blog zetten! Kort, krachtig en uitdagend.
Je hebt weleens betere ideeën gehad, Beer, als je echt graag favorietloos door het leven wilt moet je met dit soort titels gaan smijten, maar hopelijk onderschat ik m’n lezers.
Begrijpen die favorieten van jou dan niet dat dit met één grote knipoog geschreven is? vraagt hij verbaasd. Oké, en met een kerntje van waarheid, voegt-ie eraantoe.
Dat weet ik niet, antwoord ik, dat m’n gevoel voor humor niet altijd over(een)komt, weet ik wél, vandaar misschien dat ik soms wat voorzichtig ben.

Zo voorzichtig vind ik je anders niet, af en toe ben je bijzonder duidelijk in wat je wel en niet vindt zoals laatst bij die Kijkshopmeneer en ook tegen E. en C.
Ik ben het allebei, Beer, bovendien ben ik soms ook nog eens onhandig eerlijk, hoewel ik ontwapenend eerlijk mooier vind klinken. Dat doet me denken aan een paar dagen geleden toen ik midden in de nacht iets onhandigs heb gedaan, vooruit, noem het maar stom want dat was het ook. Ik dacht dat ik het gewoon meteen terug kon draaien, maar dat bleek niet zo te zijn. Nu weet ik niet of en hoe ik dat die ander duidelijk kan maken zonder dat het heel raar overkomt. De waarheid is namelijk soms veel onwerkelijker dan de leugen.

Het is even stil. Ik ben nu eenmaal iemand die nieuwsgierig is en overal aan- en inzit en knopjes wil uitproberen. Dat doet me ook denken aan die zeldzame keer dat ik ooit in een museum belandde, pak ik de draad weer op. Ik was er met een paar wildvreemde Polen die er al even weinig zin in hadden als ik. Gelukkig werd ik ervoor betaald door een goede vriend, dat stimuleerde wel. Op een gegeven moment raakte ik nietsvermoedend het schilderij voor me aan en kreeg toen een zeer alerte suppoost boven op me- maar ik dwaal af, sorry.
Nou begrijp ik beter wat je bedoelt met ‘de waarheid is vaak veel onwerkelijker dan…’, reageert Beer.

“En nu weer terug naar die favorietenkwestie, doet hij semi-streng, hoezo heb je eigenlijk favorieten, jij had toch gezegd dat je dat hele groepsgebeuren, netwerken en vriendjes niet zo zag zitten?
Dat klopt, Beer, zeg ik glimlachend, en volgens mij ben ik daar aardig consequent in geweest. Ik dacht eerst, ik nodig gewoon niemand uit en doe er helemaal niet aan mee. waar ik geen rekening mee had gehouden was dat anderen mij als favoriet zouden kunnen opnemen. Toen dat inderdaad gebeurde, had ik dus de keus tussen heel erg principieel zijn en ze niet toevoegen of flexibel principieel zijn en louter degenen die mij toegevoegd hadden en die me aanspraken wel linken. Ik heb voor de laatste optie gekozen omdat eenrichtingsverkeer niet prettig voelde. Ik kijk naar Beer en zie dat ik voorlopig geen reactie hoef te verwachten, hij is tijdens mijn verhaal op de bank in slaap gevallen. Zachtjes zoen ik hem op z’n slapende snuitje en loop op m’n tenen de kamer uit.
Marjelle

Muziek: Marillion