Tagarchief: museum

Tilburg… stoffig?

Gisteren stond ik op het punt om een Tilburgs museumrondje te gaan doen toen de eigenaar langskwam om het dakterras op te knappen. Ooit had een vorige huurder in een vlaag van verstandsverbijstering diverse tegellagen met grote spijkers op elkaar geslagen. Het terras was daardoor zo instabiel geworden dat je héél voorzichtig moest lopen. Sowieso zijn bier en wijn taboe, omdat er nog geen hek omheen staat. De man ging aan de slag en ik besloot nog even van de zon te genieten voordat ik naar het TextielMuseum ging. Het was windstil op het dakterras en de overhangende bijna-groene wijnranken deden me aan Frankrijk denken. Na een broodnodige portie vitamine d nam ik afscheid van de eigenaar en liep naar de Goirkestraat. Nu vormen musea en ik een merkwaardige combinatie, ik ga er vooral naartoe om foto’s te maken, die snelle mix van kijken en fotograferen spreekt me aan. Het minutenlang naar objecten staren is niet aan mij besteed. Van plukje wol tot tapijt, alle varianten kwamen voorbij.

Gouddraad
Museum De Pont stond vandaag op het programma, het ligt in het Wilhelminapark op een steenworp afstand van mijn huis. Het was er druk tijdens de laatste uren van het Museumweekend. In de meeste musea kun je dan gratis naar binnen en dat maakt de drempel een stuk lager. De Pont deed me in de verte aan Boijmans denken waardoor ik me er meteen meer thuisvoelde. In het café werd de rooibosthee geserveerd met een romigzachte toffee en toen ik even later ook de tuin ontdekte was ik bijna verkocht. Heerlijk om hier in de zomer af en toe met of zonder boek op een bankje te zitten. Inmiddels overweeg ik serieus om voor het eerst in m’n leven een Museumjaarkaart aan te schaffen, voor nog geen vijftig euro kun je het hele jaar door bij allerlei uiteenlopende musea binnenwippen. Ik ben ook benieuwd wat Den Bosch en Breda zoal te bieden hebben, beide slechts circa vijftien treinminuten hiervandaan.
Marjelle

Foto gemaakt in het TextielMuseum

Je blijft iemand op wie wordt gewacht


Weggaan 
Weggaan is iets anders
dan het huis uitsluipen
zacht de deur dichttrekken
achter je bestaan en niet
terugkeren. Je blijft
iemand op wie wordt gewacht.

Weggaan kun je beschrijven als
een soort van blijven. Niemand
wacht want je bent er nog.
Niemand neemt afscheid
want je gaat niet weg.
Rutger Kopland

Foto gemaakt in de Laurenskerk

Het liefste wat ik heb

Klik op de foto voor een groter formaat

Het liefste wat ik heb is elf geworden.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb
naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.

Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
Herman de Coninck

Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen

We love art!

Ondanks een paar griepbacillen die nog niet van wijken willen weten besluit ik me daar vandaag niets van aan te trekken en dirigeer m’n tegenstrib-belende lijf naar metrostation Oostplein. Dik ingepakt, met sjaal, winterjas en wollen handschoenen is het nog net te doen in de kou. In m’n hoofd circuleren drie dingen die ik zometeen graag in Boijmans wil bekijken, ik ben onder andere benieuwd naar de Spiegelkamer en naar Design Column #3 Likes. Als ik even later het spoor bijster raak bij de ingenieuze garderobe-carrousel, welk touw correspondeert met welke hanger, schiet een aardige Belg die net als ik ook wel moet lachen om m’n gestuntel me tot tweemaal toe te hulp.

100_0300Klik op de foto voor een groter formaat

De videoinstallatie Laat je haar neer is het eerst aan de beurt, nietsver-moedend loop ik de trap op en kom vervolgens terecht in een donkere ruimte waar een vrouw pogingen doet om haar blote voeten in de gaten van een groot kleurig net te wurmen. Ik twijfel even vanwege hoogtevrees, door het net zie je de diepte daaronder. Gelukkig is er zo weinig licht dat ik de helft toch niet zie en een paar tellen later kruip ik als een krab over de strakgespannen draden. Hal-verwege blijf ik zitten, maak een rits foto’s terwijl m’n knieëen pijnlijk in het net drukken en bedenk dan dat ik ook weer terug moet. Bij thuiskomst blijken uitgerekend deze foto’s niet goed gelukt, dus binnenkort heb ik weer een klim-partij voor de boeg.
Marjelle

Foto gemaakt van een videoinstallatie in Boijmans van Beuningen

In een wereld vol schapen verschijnt vanzelf een wolf

Foto gemaakt in het Natuurhistorisch Museum

Loesje

Dat wordt buffelen!

Scheepjes kunnen leuk zijn, vooral aan de vissersboten in Griekenland die tussen de eilandjes door pendelden heb ik goede herinneringen. Van een zeilva-kantie lang geleden herinner ik me daarentegen vooral de kou, de saaie theorie-lessen en de veel te korte hete douches waaronder ik weer een beetje tot leven kwam. Varen van Angina naar Angistri zoals die keer met ex-liefste vriend, dat zou ik wel weer willen en dan uitpuffen in de warme schaduw bij een bord fasolakia en een of meer glazen retsina. De zoete smaak van herinneringen.

Aan dit alles dacht ik toen ik hoorde dat de Buffel Rotterdam ging verlaten. Op de laatste dag besloot ik nog even van mijn Rotterdampas te profiteren en een gratis kijkje te nemen aan boord. Ik klauterde ladders op en af, kwam onder-weg een hevig blazende zeeman tegen en een paar kinderen die net als ik wilden voelen of de erwtensoep en het brood op de feestelijk gedekte tafel wel écht wa-ren. Het is dan ook geen toeval dat ik ooit een museumsuppoost hijgend in m’n nek kreeg toen ik met m’n vinger naar een schilderij prikte. Leuk dat kijkje bin-nenboord. De mannen op de foto zijn overigens niet echt, dat zag ik wel meteen.
Marjelle

Museumschip ‘Buffel’ naar Hellevoetsluis Dichtbij 07-01-2013

Foto gemaakt in Museumschip Buffel

Soms gaat liefde ver!

Het regent dikke tranen, ondertussen zit ik te dubben waar ik met dit druilerige weer naar toe zal gaan. Ergens een warme panini eten lijkt me wel wat en m’n camera staat te springen om foto’s te maken, hij is een beetje uitgekeken op al die strandtaferelen van de laatste tijd. Opeens denk ik aan het Schielandshuis, lang geleden dat ik er geweest ben. Wanneer ik google op de openingstijden blijkt dat het Huis 30 december a.s. definitief de poorten sluit. Toeval bestaat niet. Ik neem snel de metro naar Beurs, loop zonder te betalen door bij de ingang, wel nadat ik eerst m’n Rotterdampas heb laten zien, en sprint de zachte treden op waar op het derde niveau de tentoonstelling ‘1000 jaar Rotterdam’ te zien is.

Klik op de foto voor een heel ander gezicht van Rotterdam

M’n camera is meteen gefocust op de tattoo man, na een rondje vergezichten en portretten, waarbij het bijzondere schilderij De puinhopen van Rotterdam van Gerard van Zwieten me bijblijft, zie ik ook voor het eerst een foto van het oude CS met de ode ‘TRAAN LATEN’ in plaats van ‘CENTRAAL STATION’. Ik kijk en fotografeer nog even wat filmbeelden die voorbijkomen met ondermeer Pim Fortuyn en loop vervolgens terug naar beneden via de exposities ‘Familie’ en ‘Werkstijl’. Een paar minuten voor sluitingstijd glip ik de vestibule in om nog gauw m’n tas en plu uit hun kluisje te bevrijden en stap de inmiddels donkere buitenwereld weer in.
Marjelle

Wakker worden in een schilderij

Klik op de foto voor meer Monet

Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen

Takkewijf?

Klik op de foto voor een groter formaat

Beelden aan zee

Riverside Agnes Obel

Rotterdam heeft ballen!


Foto gemaakt in Boijmans van Beuningen
Art Joep van Lieshout