Tagarchief: johnny cash

Daar ga ik het niet over hebben

beerpcwoordenlove


Soms heb je zin
om een blog te schrijven, maar dan blijkt elk onderwerp wat in je opkomt ongeschikt. Dus nee, ik ga niet vertellen dat de verhuurder morgenochtend de sleutels van de oude flat komt ophalen en dat van wat erna gebeurt het een en ander afhangt. Ik zal het ook niet hebben over heimwee naar Rotterdam of dat wennen in m’n nieuwe stad Tilburg erg lastig is als je vlak na de verhuizing met griep in de lappenmand terechtkomt. Ook over geld- en werkperikelen zul je mij niet horen. In plaats daarvan een lijstje van cd’s die sinds gisteren m’n werkkast opvrolijken. Zomaar op gevoel uit de cd-kast geplukt. Er zitten heel mooie bij. Ik weet het, een tamelijk nutteloze exercitie, dat soort dingen doe je nu eenmaal eerder als je te ziek bent om te werken en niet ziek genoeg om weer naar bed te gaan.
Marjelle

  1. Alquin – Marks / Mountain Queen / Nobody Can Wait Forever / The Best Kept Secret
  2. Astrid Seriese – Condemned
  3. Björk – Post
  4. Fleetwood Mac – Rumours
  5. Frank Zappa – Sheik Yerbouti
  6. Ingrid Michaelson – Girls and Boys / Everybody
  7. J.J. Cale – Travel-Log
  8. Janis Joplin – Cry Baby
  9. Jeff Buckley – Grace
  10. Jethro Tull – Songs from the Wood / Thick as a Brick
  11. Johnny Cash – American IV
  12. Kate Bush – The Red Shoes
  13. Lou Reed – New York
  14. Mike Oldfield – Tubular Bells / Crises
  15. Peter Hammill – The Silent Corner and the Empty Stage
  16. Red Hot Chili Peppers – Blood Sugar Sex Magik
  17. Robert Wyatt – Dondestan
  18. Stevie Wonder – Talking Book
  19. Stone the Crows – Teenage Licks / Stone the Crows
  20. Talking Heads – Stop Making Sense
  21. The Doors – The Doors
  22. The Rolling Stones – Voodoo Lounge / Black and Blue
  23. Tom Waits – Blue Valentine
  24. VDGG – Godbluff / The Least We Can Do Is wave To Each Other / H To He Who Am The Only One
  25. Wishbone Ash – Pilgrimage / Argus
  26. Yes – Fragile

Foto Witold Riedel

Is it getting better or do you feel the same

‘You said love is a temple, love the higher law’, zing ik mee met Johnny Cash. Het geluid staat hard, zeer tegen mijn gewoonte in. Normaal ben ik heel rustig in huis – het woord thuis krijg ik niet uit m’n toetsenbord – en loop ’s avonds op zachte schoenen  door m’n nieuwe naoorlogse appartement, deuren op een kier voorzover dat kan, douche, keuken en living hebben nog geen deur. Nadat ik nu al een maandlang ’s ochtends vanaf kwart over zes uren wakker lig nadat de een na de andere buur deurenknallend is opgestaan, de muren zijn van karton en de vloer van hout, ben ik het meer dan zat. De benedenbuurjongen heeft een keiharde stem en praat aan een stuk door. Het is net of ik samenwoon met een wildvreemde. Zeer tegen mijn zin. Op sommige plekken kan ik hem letterlijk verstaan, de schelle stem boort zich door alles heen. Net als het basgeluid van de vader die halfdoof is aan een oor en het volume van de tv. Nu ben ik op het punt aanbeland dat ik in godsnaam dan maar zelf lawaai produceer. Om ze te overstemmen. Vlak na de verhuizing vroegen de buren of ik last van ze had. ‘Het is ontzettend gehorig’, zei ik, ‘de mannen kwaken overal doorheen’ – oké, dat laatste zei ik niet letterlijk – ‘en ik schrik elke ochtend wakker.’ Aangezien praten en in een latere fase stampen niet helpt, draai ik de volumeknop open. Vandaag voor het eerst. Zeer tegen mijn gewoonte in. Een mens moet wat. I want some peace. At last.
Marjelle

One Johnny Cash

De vuurkorven vlammen

In de trein is het behaaglijk, op het bord voor me staat in grote letters wat de temperatuur binnen en buiten is en met welke snelheid hij door het landschap raast. 138 km per uur, over 31 minuten ben ik in Den Haag. Om 14:00 uur hebben H. en ik op Centraal afgesproken, waarna we met lijn 9 naar Scheveningen gaan om vervolgens bij het vertrouwde Kurhaus uit te stappen. Het doet me even denken aan m’n uitstapjes met I., de afgelopen jaren ben ik vaker met haar naar het strand geweest totdat een boze mail een einde maakte aan onze vriendschap. Na lezing ervan was elk spoortje gevoel wat ik ooit voor haar heb gehad verdwenen als sneeuw voor de zon.


Beachcam

Vanmiddag ga ik voor het eerst met H.
naar datzelfde restaurantje waar ik toen regelmatig kwam, Columbus, waar de vuurkorven vlammen, de sfeer goed is en de mensen erg vriendelijk zijn. We naderen station Den Haag, snel haal ik m’n chipkaart uit m’n tas, niet vergeten om uit te checken straks. Dat was nog het meest wennen in het begin, verder bevalt de kaart prima. Inmiddels kun je zelfs ‘gratis’ reizen als je een speciaal programmaatje downloadt, illegaal dat wel. H. staat al op me te wachten als ik even over tweeën bij de uitgang arriveer.

We kennen elkaar nu een aantal maanden en elke keer moet ik weer wennen als ik haar zie. Ze is niet erg benaderbaar, we zoenen zelfs niet eens. Daarnaast mis ik een zelfde gevoel voor humor en ook qua energie zitten we niet op dezelfde frequentie, meestal zijn dat dé factoren die een goede vriendschap in de weg staan. Ik schud dit soort gedachten van me af en richt m’n aandacht weer op haar. Laat ik proberen er een leuke middag van te maken, ondanks en dankzij, echte vrienden zijn zeldzaam, ik denk aan de hartsvrienden die ik heb gehad. Gisteren heb ik voor het eerst in tijden de naam van m’n ex-liefste maatje gegoogled, ik miste hem opeens zo.
Marjelle

Johnny Cash

The Shawshank Redemption (4)

Parole Hearings Man ‘Ellis Boyd Redding, your files say you’ve served 40 years of a life sentence. Do you feel you’ve been rehabilitated?’

Red ‘Rehabilitated? Well, now let me see. You know, I don’t have any idea what that means.’

Parole Hearings Man ‘Well, it means that you’re ready to rejoin society…’

Red ‘I know what *you* think it means, sonny. To me it’s just a made up word. A politician’s word, so young fellas like yourself can wear a suit and a tie, and have a job. What do you really want to know? Am I sorry for what I did?’

Parole Hearings Man ‘Well, are you?’Red ‘There’s not a day goes by I don’t feel regret. Not because I’m in here, or because you think I should. I look back on the way I was then: a young, stupid kid who committed that terrible crime. I want to talk to him. I want to try and talk some sense to him, tell him the way things are. But I can’t. That kid’s long gone and this old man is all that’s left. I got to live with that. Rehabilitated? It’s just a bullshit word. So you go on and stamp your form, sonny, and stop wasting my time. Because to tell you the truth, I don’t give a shit.’”

Andy ‘That’s the beauty of music. They can’t get that from you… Haven’t you ever felt that way about music?’

Red ‘I played a mean harmonica as a younger man. Lost interest in it though. Didn’t make much sense in here.’

Andy ‘Here’s where it makes the most sense. You need it so you don’t forget.’

Red ‘Forget?’

Andy ‘Forget that… there are places in this world that aren’t made out of stone. That there’s something inside… that they can’t get to, that they can’t touch. That’s yours.’

Red ‘What’re you talking about?’

AndyHope.’”

Hurt Johnny Cash

Eerder verschenen in deze film****serie:
Filmblik (1) – The Hours
Filmblik (2) – U Turn
Filmblik (3) – Dogville

Zihuatanejo… a warm place with no memory