Tagarchief: red hot chili peppers

Een brug te ver?


Bruggenloop Rotterdam 11-12-2011

Under the Bridge Red Hot Chili Peppers

Op z’n hondjes! (2)















dogs pink floyd



eerder verschenen in deze serie:
 dierenmanieren (1) – bij de beesten af!


Sneeuwwitje

Zachte vlokjes strelen m’n gezicht, m’n haren wapperen in de gure wind, terwijl ik met m’n handen warm in m’n zakken gestoken door de sneeuw ploeg. Heel voorzichtig, iedere misstap kan er een teveel zijn voor m’n rug, zet ik m’n voeten neer. Het sneeuwwitte landschap doet haast pijn aan m’n ogen, ondertussen probeer ik ook van dit winterse tafereel de schoonheid te zien.


Vannacht rond drie uur begon het opeens te sneeuwen, voordat ik het wist stond ik met een camera in m’n hand driftig plaatjes te schieten. Een close-up van een wirwar aan vlokjes, en nog één. ‘De deur moet open’, dacht ik, ‘dan zie ik het beter’. Zo stond ik midden in de nacht op m’n balkon te fotograferen terwijl de kou me bijna de adem benam tot m’n camera al dat gedwarrel beu was geworden. Later bleek geen enkele foto de moeite waard. Met foto’s is het net als met mannen, je moet er een heleboel de revue laten passeren voordat er een echt goede bij zit.





gisteren belde m’n broer, voor het eerst in maanden hoorde ik z’n stem weer. we praatten door elkaar heen als vanouds, een overblijfsel van vroeger jaren toen je snel iets moest vertellen om gehoord te worden. volgende week komt hij langs, dan laat ik hem m’n huis zien en gaan we later aan bier en wijn in een ander stukje van rotterdam. kortgeleden was hij hier met z’n band, vertelde hij, en had toen na het optreden nog net de laatste trein van 03:00 uur weten te halen. behalve snelpraters zijn we allebei ook nachtbrakers. wat dit met de eerste sneeuw te maken heeft, geen idee, misschien dat mijn associaties soms ook van het ene naar het andere dwarrelen net als sneeuwvlokjes.

marjelle



snow (hey ho) red hot chili peppers


Tasty

‘Een tonic graag en een glas water’, zeg ik tegen de aardige man en kijk om me heen of ik L. al aan zie komen. Daarnet in de tuin aan de Kralingse Plaslaan kwam ik de botanische kat weer tegen. Hij keek me verschrikt aan en ik probeerde heel snel die blik op camera vast te leggen. Met lokkende geluidjes wilde ik hem verleiden om nog een fractie langer stil te staan, maar hij draaide zich demonstratief om en verdween op zachte voetjes in het groen.




gistermiddag was ik ook al in brasserie taste voor m’n eerste afspraak met a., de enige waarmee ik na de speeddate nog contact heb gehad. er is een aantal opmerkelijke overeenkomsten, al heeft ze momenteel een leven waarbij zij tijd tekortkomt terwijl ik juist zeeën overhou. niet alleen heten onze beide ex-partners hans, haar vorige man heeft dezelfde naam als mijn broer, beiden zijn we erg vaak verhuisd waaronder naar dordrecht en tilburg en allebei hebben we onze jeugd in een ander land doorgebracht. haar broer is alleen iets bekender dan de mijne, toen ze de naam noemde besefte ik dat ze er inderdaad op leek, maar dan wel de knappere versie ervan.

marjelle

Scar Tissue Red Hot Chili Peppers


Ik heb zo’n zin in je!

Vannacht moest ik weer om mezelf lachen, ik heb in m’n leven al meer vreemde dingen uitgehaald, sommige vertel ik misschien nog wel een keer, andere niet. Ik stond op het punt naar bed te gaan, deed eerst nog een rondje langs de gordijnen, zette m’n mobieltje uit en gewone telefoon op speechless, wierp nog een laatste blik op m’n pc voordat ik ook die afsloot en klikte vervolgens alle lichten uit. Ik keek op de klok, het was hoogste bedtijd, Beer lag allang op één oor.

Hoe het kwam weet ik niet, maar opeens voelde ik de drang om de ijskast open te doen en stond ik oog-in-oog met een macaronischotel. Resoluut deed ik de deur weer dicht en liep naar m’n slaapkamer. Onderweg hield ik stil de pasta lonkte al waren het maar een paar happen, ik moest en zou ze proeven. Toen ik mezelf daar zo zag staan, half vier ’s nachts met één been al bijna in bed smachtend naar macaroni, moest ik lachen. Ik herinnerde me weer die keer in dat verlaten huis ergens op het uitgestorven Franse platteland terwijl het bliksemde en donderde, de telefoon afgesloten was en de enge kettinghond buiten zich schor gromde, maar dat is een heel ander verhaal en niet echt om te lachen.

Opeens zag ik mezelf teruglopen, het bakje uit de ijskast pakken, de magnetrondeur opendoen, het bakje erin leggen, na het vijfminutenpiepje er weer uithalen en de dampende macaroni op een wit ontbijtbordje scheppen. Ik nam een hap, en nog één en dacht: mmm… Op dat moment stak een slaperige Beer z’n gapende snuitje om de hoek. Hij kwam kijken wat ik allemaal aan het uitspoken was midden in de nacht. Toen hij mij met een mondvol macaroni zag, werden z’n kraaloogjes drie keer zo groot. Hij keek me aan en riep: ‘Voel jij je wel helemaal lekker!?’ Ik glimlachte en zei: ‘Ik had er gewoon zo’n zin in!’
Marjelle

Foto Beer: Witold Riedel

Meer Beer o.a. in:
‘Wát ga je doen?’
Beer wil meer!
Turkse buurtflarden