Tagarchief: stemmen

Kies rood!

Vandaag is een grijze, mistige dag, de aangekondigde lentetemperaturen zijn nergens te bespeuren. Gewapend met verse broodjes en twee stempassen loop ik naar het stemlokaal dat weggestopt is in een verzorgingstehuis. Nadat ik het rondje van mijn keuze* rood heb gekleurd wil ik hetzelfde doen op het Waterschapsbiljet. Tot mijn verbazing staat die partij er helemaal niet bij, dus met enige tegenzin – de overige partijen zie ik nog minder zitten – kras ik een  PvdA’er aan. De afgelopen jaren wordt steeds meer duidelijk dat politici vooral bezig zijn met zichzelf en de kiezers naar de mond te praten. Wat vóór de verkiezingen nog enthousiast wordt aangeprezen, soms zelfs met de hand op het hart beloofd – de € 1000 van Rutte bijvoorbeeld in 2012 – wordt erna ingeslikt of door zoveel sloten water bij de wijn onherkenbaar.

Geen roos, geen tomaat, maar iets verfrissends

“Vluchtelingkinderen in de cel, Europa tikt Nederland op de vingers inzake mensenrechten, illegalenquotum, Fyra-fiasco, aardbevingen en aardgaswinning in Groningen, problemen en verspilling in de zorg, doorgeslagen regelgeving van de sociale diensten waardoor ook een oma(!) die op haar kleinkinderen past een torenhoge boete krijgt… het zijn maar een paar voorbeelden uit een lange rij.”

De VVD, liberaal als het zo uitkomt, stemde wel tégen de vrije artsenkeuze. De PvdA, allang geen linkse partij meer, met Samsom en Rutte steeds meer als twee handen op een buik. D66 met kopman Pechtold, nu kun je veel van hem zeggen maar enig gevoel voor humor heeft hij wel. Ook hij praat regelmatig in makkelijke oneliners, draait de dingen en cijfers naar z’n hand net als veel van zijn collega’s. Of het pluche nu plakt of trekt, de regels die voor de heren en dames politici gelden – Teeven met de bonnetjesaffaire, schandalen rond Verheijen en De Kruif – gelden niet voor de gewone sterveling. Het wordt de hoogste tijd dat daar een einde aan komt. Geen holle woorden als ‘transparantie’ blablabla. Zeg wat je bedoelt en doe wat je zegt. Daar gaat het om.
Marjelle

* En ik? Deze keer ging mijn stem naar de SP.

Foto Pixabay

Rood voor Samsom!

Doordat m’n verhuizing op het laatste moment niet doorging staat ook op mijn stempas nu het verkeerde adres. Aangezien ik per se wil stemmen, een van de democratische rechten, bel ik even met Stadswinkel Centrum in Rotterdam. ‘U moet een vervangende pas aanvragen voor 11 september 12.00 uur’, zegt een medewerkster beslist, ‘nee, dat kan niet online, u moet zelf langskomen.’ Nu heb ik wel wat anders aan m’n hoofd de afgelopen periode. Alle verhuisregeldingen en het ongedaan maken ervan hebben meer dan vijftig uur in beslag genomen. Als gevolg van stress en het weer terug zijn bij af qua huisvesting heb ik opnieuw last gekregen van kaakklemmen wat al snel in een wortelontsteking resulteerde. Het daaropvolgende bezoek aan de tandarts haalde niks uit omdat er een pin in het kanaal bleek te zitten.

Klik op de foto voor groter formaat

In afwachting van het bezoek aan de kaakchirurg a.s. vrijdag waar ik met angstogen naar uitkijk gezien de traumatische ervaring de laatste keer probeer ik nu al drie weken de pijn te verbijten die in m’n kaak doordrenst met hier en daar gemene uitschieters, ondanks dat besluit ik toch m’n stemrecht niet zomaar te verkwanselen en naar de Stadswinkel te gaan. Bij het loket krijg ik te horen dat ik verkeerd voorgelicht ben. Wanneer je binnen Rotterdam verhuist of zou verhuizen is je stempas gewoon geldig, maar omdat ik tijdens het bellen met rode pen driftig aantekeningen heb zitten maken is het document alsnog ongeldig en moet er een nieuw gemaakt worden. Een half uur later sta ik weer op straat met een vers exemplaar in m’n hand. Stembus, here I come.
Marjelle

Verkiezingen, verkiezingen, verkiezingen…

Samsom is the one Marjelle 01-03-2012

‘Eigen volk’

M’n hoofd staat momenteel meer naar een luchtige film of ontspannende animatie dan naar een documentaire. Al kijk ik die regelmatig met veel plezier, met name de Canvas-uitzendingen zijn vaak erg goed. Toch overweeg ik om deze keer het vpro-programma ‘Eigen volk’ van Neske Beks aan me voorbij te laten gaan ondanks het intrigerende verhaal. Een familiekroniek waarin de geschiedenis van de Vlaams-Afrikaanse arbeidersfamilie van de regisseuse gevolgd wordt. Snotterend pak ik de zoveelste Kleenex, inmiddels lopen de tranen letterlijk over m’n wangen. Aangezien de film waarin ik beland ben m’n aandacht niet kan vasthouden en ik geen energie heb om iets anders te zoeken, zap ik langs wat zenders.

De griep die op m’n verjaardag is begonnen is met recht de ergste die ik ooit heb gehad. Voor het eerst kwamen de hoestbuien al na één dag, later aangevuld met niesbuien, inmiddels ben ik een nies of honderd verder de afgelopen dagen. Alles doet pijn, spieren liggen in een kramp, liggen gaat moeizaam, zitten ook. Zeer tegen m’n gewoonte in slik ik nu elke dag pijnstillers, deels om de koorts in bedwang te houden, deels om m’n spieren af en toe te ontkrampen en een tijd geen pijn te hebben. Ik ben bijna uitgezapt als ik opeens een Vlaams accent hoor, meteen is duidelijk dat het de bewuste vpro-documentaire is. Geen idee hoe lang het programma al bezig is, ik vergeet even alles om me heen en blijf geboeid kijken tot de laatste minuut.

Wat kun je er nog meer over zeggen, behalve dat het ontroerend is, gaat over echte mensen met echte gevoelens, sober in beeld is gebracht, liefdevol gemaakt en deprimerend op momenten. De ziekenhuisscène op het einde met de oude Flor deed me aan m’n eigen vader denken, een schim na de operatie, en aan de moeizame communicatie tussen ons.  De beelden waarop te zien is hoe blij en trots Abdoulaye is als z’n papa voor het eerst in jaren langskomt bij het café waar hij werkt zijn indringend. ‘Iedereen zit op iedereen te wachten’, zeggen de hoofdpersonen aan het slot tegen elkaar. Wat jammer dat het soms zelfs een leven lang duurt, denk ik.
Marjelle

Wizard Flurry Home Mariee Sioux

Het Vlaams Belang belooft terugkeer-politiek,
maar waar moet ik dan naar terug dan, want ik ben van hier.
Ik kan niet terug naar Afrika, want ze hebben geen Vlaams bier
en ik heb nooit getwijfeld over België

Uit een van de meeslepende nummers in de docu (helaas niet te vinden op Youtube)

Paint the town red!

Laatst kwam ik Femke tegen op de Grote Markt in Gouda. I. en ik wilden net in een terrasstoel neerploffen toen ze prominent in beeld kwam. Snel een paar plaatjes schieten, dacht ik. Precies op tijd, twee minuten later reed ze alweer weg. Leuk dat blauwrood van GroenLinks of sommige uitspraken van D66-leider Pechtold, maar stemmen doe ik toch op iemand anders. De combinatie grote partij plus Cohen en het feit dat ik hem zoveel liever zie als premier dan iemand als Rutte, laat staan als Wilders, doet me deze keer onder andere toch weer naar de PvdA terugkeren na wat SP-uitstapjes de laatste jaren.



‘Stem rood en laat partijen als VVD, CDA en PVV links liggen’, dat is wat ik zou willen, gelukkig mag ik drómen dat m’n hoop uitkomt en er opeens veel zwevende kiezers in de stemhokjes een rood waas voor ogen krijgen. Twijfel je nog of hou je helemaal niet van Kieswijzers en lange partijprogramma’s, doe dan de Stepwijzer, het duurt maar zeven-dilemma’s-lang voordat je ziet wie wie voorbijvliegt bij de eindstreep… 😉 Iedereen telt mee, dus als je niet gaat stemmen, dan wil ik alle verhalen over wat er allemaal níet deugt in dit kikkerlandje niet meer horen.

Marjelle


Turn me on CocoRosie & Koninklijk Concertgebouworkest


PvdA en VVD gelijk in eerste exitpoll!
Verkiezingsuitslagen

Twitter & Tweets