De auto rijdt zonnig Scheveningen binnen, het wordt steeds toeristischer naarmate het strand dichterbijkomt. ‘Ik ruik de zee bijna’, zeg ik tegen hem als we de hoek om vliegen en ik haar in de verte al zie glinsteren. Fleurige strandtentjes, zeelucht, bruinverbrande mensen, ik voel me even op vakantie, de strakblauwe hemel en stralende zon spelen het spel mee. Als ik het Solbeach-terras op stap, loop ik meteen een mooie jongen met dienblad tegen het strakke lijf. Zo’n blond type met van die onschuldige blauwe ogen waar ik vroeger wel op viel, op lief val ik nog steeds trouwens. Ze draaien hier ook lekkere muziek, ik laat me meevoeren door de klanken.
De zee straalt me tegemoet, ik loop door naar het strand en kijk naar de schuimbekkende golven die ik voor het eerst in jaren weer zie. Zee, wat ben je mooi! Het strand, de zon, de bijzondere sealine, ik zuig het allemaal in me op. ‘Ik kom er zo met m’n pootjes in’, beloof ik. M’n gedachten en ik, we zijn er even tussenuit, besef ik, zelfs de meeuwen kijken me hier anders aan dan in Rotterdam. Gelukkig is het maandag, het is rustig op het strand, ik hou niet van al die warme lijven boven op elkaar, ook in de lift moeten mensen niet te dichtbij komen.
Op het terras drink ik gulzig van m’n tonic en neem af en toe hapjes brood. Ik ben ongedurig en wil met m’n voeten in het zand en in het water, heel veel foto’s maken, dromen, de zon op m’n huid voelen en eindeloos naar de zee kijken. Ik kom zeker terug, dat weet ik, de eerstvolgende zomerdag spring ik weer in de trein. Die keer neem ik dan een wel opgeladen mp3-speler mee. Lekker luieren in het zand met de muziek van Renaissance, Stone the Crows, Neil Young en Ingrid Michaelson in m’n oor.
Na een paar uur strand besluit ik naar het Kurhaus te lopen. met opgerolde spijkerbroek, zonnebril in m’n haar en camera bungelend om m’n nek worstel ik me door het rulle zand. Onderweg maak ik foto’s van mens, dier, schelp en een verdwaald hartje. Het was heerlijk lui liggen daarnet in het zand, de zon kietelde m’n huid en de wind blies luchtig onder m’n shirtje waar een rood bh-bandje nog bovenuitstak, een schril contrast met m’n bruin-witte armen. Moe en warm lag ik op m’n handdoek met op de achtergrond het geluid van krijsende zeemeeuwen, spelende kinderen en het ruisen van de zee. Ik voelde m’n lijf steeds lomer worden en viel bijna in slaap.
Als ik ook de Kurhaus-fontein op de foto heb gezet wandel ik vervolgens de chique lobby binnen en vraag aan de vriendelijke receptionist waar het terras is. Onderweg fotografeer ik nog snel een zeemeermin die zich lieftallig heeft neergevlijd in een raamkozijn. Even later zit ik rozeverbrand, vermoeid en voldaan aan wijn en water met meer dan 160 foto’s op m’n camera en de zee aan mijn voeten.
Marjelle
Everybody Ingrid Michaelson
Sterrenbos – Oude Warande
