De bel gaat. Ik verwacht niemand op dit tijdstip en zeg zachtjes ‘hallo’ in de intercom. ‘Met de bovenbuurman’, hoor ik vervolgens aan de andere kant. Op dat moment gaat er van alles door me heen, de burenoverlast door stampende kinderen, het gegil en slaan met deuren tot drumsalvo’s aan toe. ‘Dat ben ik niet van die Turkse muziek, hoor’, roept hij. ‘Momentje, ik kom naar beneden’, zeg ik en loop de trap af. Even later sta ik oog in oog met de man waarvan ik zoveel last heb het afgelopen jaar. Ik geef hem een hand en we glimlachen een beetje ongemakkelijk. Dan vertel ik hem wat er zoal dagelijks aan gespring en gestamp boven m’n hoofd plaatsvindt en dat er momenteel keiharde muziek door het plafond dreunt. ‘Kom maar mee, dan kun je het zelf ook horen.’ ‘Wat een gebonk’, zegt hij verbaasd als hij de kamer binnenloopt, ‘dat zijn de buren van een paar deuren verder.’ Hij begrijpt dat ik ervan uitging dat zij het waren omdat het geluid direct van boven lijkt te komen. ‘Ik dacht eerst dat het een cd was, maar het zijn echte drums, dat is toch bizar in dit soort gehorige flats!’ Gelukkig lijkt de man nu wel van goede wil en er evenzeer op gebrand als ik om erachter te komen wat waar vandaan komt.
Hij belt z’n kinderen en spoort ze aan te gaan springen en rennen, en schrikt een beetje als hij hoort hoe hard dat in m’n woonkamer klinkt. Z’n dochters blijken een voorliefde te hebben om meermalen per dag op hun Wii-matje op het laminaat tekeer te gaan. Als ik hem vertel welk geluid een ware marteling is voor m’n zenuwstelsel en z’n kinderen dat even later op commando produceren schrikt hij weer. ‘Het klinkt hier veel harder’, zegt hij en vervolgt, ‘ik dacht dat je misschien een zeur was, maar dit is heel vervelend inderdaad.’ Waardoor is het nou het laatste jaar nóg erger geworden, vraag ik hem. ‘M’n jongste dochter is natuurlijk wel een paar jaar ouder inmiddels en ze is nogal ADHD’erig.’ Dat verklaart een aantal veranderingen niet, maar ik laat het zitten voor nu. Het gesprek verloopt best redelijk, hij wil me ook per se z’n autoverzekering-site laten zien en is benieuwd naar m’n blog. Later biedt hij aan om de plafondlamp te maken die kapotgetrild is onder de voeten van z’n kroost zodat ik niet meer hoef te koken bij schemerlicht. Toch moet ik nog maar zien of er werkelijk dingen structureel gaan veranderen*, al hoop ik zó van wel. Aan het eind spreken we af om elkaar volgende week weer te ontmoeten, maar dan met de woningbouwconsulente erbij.
Marjelle
* De volgende dag is het rustiger, maar tussen elf en twaalf uur ’s avonds wordt er weer als vanouds rondgeklost op het laminaat en met deuren gesmeten
Inmiddels met een geluidsisolatiebedrijf gebeld, er bestaat contact- en luchtgeluid, bij het eerste kun je je plafond isoleren tot je een ons weegt volgens de medewerker, maar dat helpt niet. ‘Je kunt dus nog beter een buurman hebben die trompet speelt’, zeg ik. ‘Ja, eigenlijk wel’, beaamt de man.
Une seule fois Kyteman ft. Reazun
