In plaats van te zingen ‘onder de douche’ zoals dat door menigeen vroeger in de rubriek van muziekkrant Oor werd gedaan, denk ik opeens aan vuriger taferelen als ik m’n lijf insmeer met Pure Care-doucheolie. De herinnering aan de vuurloop van een aantal jaar geleden komt naar boven. Niet alleen danste ik toen met blote voeten over gloeiende sintels, daarvoor hadden m’n partner en ik al een houten pijl gebroken. De pijlstukjes zijn aan de vooravond van m’n verhuizing naar Rotterdam in de prullenmand beland in het kader van less is more.
Welke andere dingen heb ik de afgelopen paar jaar voor het eerst gedaan, vraag ik me af onder de hete waterstraal. Midden in de nacht gaan dansen in een onbekende omgeving is er zeker een van, met angst en beven liep ik in het donker vanaf station Muiderpoort terwijl m’n toenmalige liefste vriend me moed insprak op m’n mobieltje. Van dansen springen m’n gedachten naar zingen. Vroeger heb ik weliswaar een tijdlang zangles gehad, maar de Afrikaanse zangworkshop in Leiden was nieuw voor me net als het dagje ‘Stembevrijding’ onder de bezielende leiding van Jan Kortie.
Ook met vreemde talen ben ik aan de slag gegaan, nu is taal sowieso een rode draad in m’n leven. Vorig jaar heb ik m’n Frans onder een dikke laag stof vandaan getoverd, vervolgens ben ik met Spaans begonnen. Elke keer als ik de zuidelijke keelklanken hoor, duiken beelden van Andalucía op. Ik versta het inmiddels redelijk, maar veel meer dan ‘hola’, ‘encantado’ en ‘adios’ komt er nog niet uit m’n mond helaas. Ook schrijven is al jaren niet meer uit m’n leven weg te denken, nieuw is wel dat ik bijna een jaar geleden begonnen ben met de serie ‘Beeld van een blogger’ waarbij ik bloggers ontmoet en op zoek ga naar de mens achter de avatar. In de toekomst wordt die reeks wellicht uitgebreid.
In 2009 heb ik het fotograferen ontdekt, door de verwonderde ogen van een kind naar m’n eigen stad kijken, een keer een water- of fietstaxi nemen in plaats van een tram. Met de camera in de hand ging er ook een groene wereld voor me open. Ik dartelde rond in botanische tuinen, doolde door parken en lunchte aan de Kralingse Plas. De Chinese tuin in Blijdorp werd een verlengstuk van m’n balkon eenhoog in Crooswijk, de kinderboerderijdieren een substituut voor een huisdierloos bestaan. Bij de workshop Visagie waren voor het eerst in lange tijd de rollen omgedraaid, nu werd ikzelf door het oog van de camera bekeken. Die foto is overigens zoekgeraakt.
Sinds kort ben ik aan het twitteren, slechts een veertigtal tweets hebben tot nu toe het levenslicht gezien, ondertussen begin ik dit speeltje waar je niets mee ‘hoeft’ wel enigszins te waarderen. Inmiddels volg ik onder anderen Louis Theroux, oorlogsverslaggever Arnold Karskens en Beer-man Witold Riedel.
Er zijn nog wel een paar dingen die ik voor het eerst heb gedaan de afgelopen periode, maar die wil ik of niet kwijt, waren te vervelend of zijn überhaupt het vermelden niet waard. Nu ben ik natuurlijk ook benieuwd naar jullie laatste voor het eerst-ervaringen.
Marjelle
Orca Wintersleep
Je hebt het maar druk! Wat heb ik zoal voor het eerst gedaan? Verhuisd naar het buitenland in 2006. Het jaar daarvoor verscheen mijn eerste boek. In Antwerpen zijn eigenlijk zoveel dingen voor het eerst geweest. Momenteel heb ik geen plannen voor nieuwe eerste dingen.
Nee hoor, maar dat lijkt mss een beetje zo omdat alles onder elkaar staat. 😉 Jij hebt dus ook al een aantal nieuwe eerste dingen gedaan de afgelopen paar jaar.
Mss komen die opeens uit de lucht vallen, zonder plan of wat… 🙂
Gisteren ben ik voor het eerst tijdens een lezing in slaap gevallen – heerlijk!
Ha ha, ben wel benieuwd waar die lezing dan over ging… maar dat weet je wrs juist niet meer. 😉
Mijn verhuis naar Antwerp: ik had het plan al een tijdje, maar nooit echt concreet. De daadwerkelijke beslissing was toch een behoorlijke ad-hoc beslissing. Het moest op dat moment gebeuren.
Soms gaan de dingen dan opeens heel snel idd.
leuke vraag!
ik ben pas voor het eerst met mijn twee buurkinderen naar het kindercircus geweest. Het zou om vijf uur des middags beginnen. Om zes uur ging de deur open tenslotte. In dat uur vóór zes uur werd het publiek dat al stond te wachten totaal genegeerd en dus grof geschoffeerd. De opening van het programma begon met een wervelend: HOOOOOOGGEACHT PUBLIEIEIEKK. Beter gezegd: ik ben dus voor het eerst niet vóór zes uur boos weggelopen, vanwege mijn kleine gasten die zich verheugden op de voorstelling. Die was trouwens best leuk en de moeite waard.
Ondanks gewacht en vervelend begin dus toch nog een leuke eerste keer met je buurkinderen, Jan. 🙂
Goede vraag, Marjelle!
Ehm…ik ga er eerst eens even over nadenken.
Even die film in mijn hoofd terugspoelen… 🙂
Succes, ik hoor het wel als-ie teruggespoeld is! 😉
Ehm…het wordt morgenochtend, denk ik, Marjelle…moet geloof ik nog wat langer en verder terugspoelen… 😉
Nou, doe rustig aan , Bart, en welterusten als je dit nog leest.
ja, gelukkig liep het goed af, want de ervaring van een eerste keer is vooral belangrijk voor een andere stap tot een eerste keer …..
Dat stimuleert zeker. 😉
Ja, ik heb er een!
Vorige week dinsdag heb ik voor het eerst mijn moeder meegenomen op een wandeling met haar nieuwe rolstoel.
Ze is 87, redde zichzelf tot vorig jaar nog heel aardig met een rollator, maar dat werd toch te zwaar, hadden we gemerkt.
Het ging prima en ontspannen, dat viel me mee, het was tientallen jaren geleden dat ik iemand met een rolstoel had geduwd, ik was benieuwd hoe het zou gaan…
Nou ja, het zonnetje scheen, en het was een leuk, eerste ritje, dus… 🙂
Leuk, Bart! Natuurlijk niet dat ze nu in een rolstoel moet zitten, dat is heel vervelend voor haar, maar wel dat het ondanks dat een zonnig eerste ritje werd. 🙂
Leuk om deze titel te lezen van dit blog (en je blog uiteraard). Leuk onderwerp.
In april 2008 schreef ik een blog met exact dezelfde titel:
http://aadverbaast.wordpress.com/2008/04/24/wanneer-heb-je-voor-het-laatst-iets-voor-het-eerst-gedaan-2/
Mijn persooonlijke doelstelling: elke dag op zijn minst iets doen wat je nog nooit eerder hebt gedaan 😉
Grappig dat jij precies dezelfde titel had een aantal jaar geleden, Aad. Twee zielen, een gedachte. 😉
Ben even bij jouw blog gaan kijken en zag dat ik als laatste gereageerd had toen.
Dan ben ik benieuwd wat je gisteren en/of vandaag voor het eerst hebt gedaan. 🙂
Misschien is die titel toch ergens in je achterhoofd blijven hangen. Geweldige vraag is het toch?
== Dan ben ik benieuwd wat je gisteren en/of vandaag voor het eerst hebt gedaan ==
Heel veel. Alles eigenlijk. Haast per definitie. Maar dat is dan mischien te filosofisch gesteld..
Nou, het is sowieso een vraag die ik me weleens vaker heb gesteld de afgelopen jaren… 😉
Doet me denken aan die ene zin uit een gedicht (van wie ben ik even vergeten) ‘het voelt zoals het is’. 🙂
Leuk trouwens dat die kaart er nog steeds hangt.
Ik heb een buurman en een buurvrouw die doen net als Aad elke dag iets voor het eerst. Soms moet ik ze afremmen: nee ga maar niet aan de verkeerde kant van de balkonleuning op één been staan. Ze zijn respectievelijk vier en zeven jaar oud.
Ik zie je miniatuurbuurvrouw & -buurman bijna voor me, Jan. 😉
‘Door de verwonderde ogen van een kind’, en lekker alles uitproberen natuurlijk!
Je hebt het helemaal door Marjelle en begrijpt dat ik hen helemaal niet wil afremmen, eigenlijk wil hun leuke idee meteen navolgen maar dat kan niet. Dat is de tragiek. Ik moet drie weken wachten totdat ik in het holst van de nacht bij nieuwe maan……
Ik begrijp het idd heel goed, het kind in mij wil nog steeds spelen (en dat doe ik ook) en in plassen springen. 😉
En wat gebeurde er toen bij nieuwe maan…
Net als Aad voel ik elke dag als iets nieuws en als laatst…
Maar om on-topic te blijven, van het weekend heb ik voor het eerst de Hortus bezocht, best wel gek want ben er in mijn jonge jaren misschien wel 1000 keer langsgelopen/gefietst. Overigens ben ik de laatste tijd veel te actief geweest met mijn tegensputterende lijf en ben het nu aan het bezuren 🙁
Fijne dag!
Hopelijk is je bezoek aan de Hortus je bevallen. 🙂
Vervelend dat je lichaam tegensputtert en sterkte daarmee!
Ook een fijne lentedag.
pas aanstaande 3 mei is het nieuwe maan…
Oke, die verleden tijd van mij sloeg nergens op, maar mss kun je in de toekomst kijken. 😉
Wat een leuke vraag, ik moet er even over nadenken.
Dat mag! 🙂
laat ik dat eens doen, allang niet meer gedaan. ‘k moet eerst nog veinzen dat de balkonlamp stuk is bij de avocadoboom zuid, die lamp draai ik ‘smiddags al een beetje los, ‘kmoet daarvoor op een wankel keukentrapje gaan, best eng. Want daar bij die boom ga ik het doen als het nieuwe maan is, in het holst van de nacht, in het pikkedonker dus. Die avocadoboom-zuid is een soort extra veiligheid als ik op één been buitenboord het balkon sta. Ik klim over de leuning, sta nu buitenboord, hou me nog met twee handen vast aan de balkonleuning, dan één hand en dan géén hand en maar meteen ook één been in de lucht. Dat is het. Ik hou het nog een beetje vol want tot op dit moment valt de sensatie erg tegen. Dan besef ik dat die sensatie ook niet zal komen zonder de schrik en bewondering van toeschouwers, liefst ouders.
Heb je nog een beter idee Marjelle ? 😉
Soms zou ik ook wel in de toekomst willen kijken, maar m’n glazen bol doet het niet altijd. 😉
Leuk verhaal en dat laatste klopt wel, denk ik, wat is er eigenlijk aan zonder gepast-onder-de-indruk-zijnd-publiek… Geldt voor veel andere dingen ook, iets leuks meemaken is nog veel leuker als je je verhaal tijdens of daarna aan een lief iemand kwijt kunt.
Ik zag gisteren weer kinderen in de fontein spelen onder het bewonderend (camera)oog van hun moeder, het was eigenlijk meer een eigenwijze druppel die van links naar rechts en diagonaal aan- en uitging. 😉 In Rotterdam hebben ze ook zo’n soort van ‘huppeldruppel’.
Ik wil bv. (maar er zijn legio voorbeelden) nog steeds lekker hard gaan op de fiets en iedereen voorbijracen, in de praktijk is dat met mijn weerstand/conditie, etc., af en toe wel wat moeilijk (vol te houden), maar het kind in mij wil nog steeds ‘winnen’. 😉