Tagarchief: leiden

Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan?

In plaats van te zingen ‘onder de douche’ zoals dat door menigeen vroeger in de rubriek van muziekkrant Oor werd gedaan, denk ik opeens aan vuriger taferelen als ik m’n lijf insmeer met Pure Care-doucheolie. De herinnering aan de vuurloop van een aantal jaar geleden komt naar boven. Niet alleen danste ik toen met blote voeten over gloeiende sintels, daarvoor hadden m’n partner en ik al een houten pijl gebroken. De pijlstukjes zijn aan de vooravond van m’n verhuizing naar Rotterdam in de prullenmand beland in het kader van less is more.

Welke andere dingen heb ik de afgelopen paar jaar voor het eerst gedaan, vraag ik me af onder de hete waterstraal. Midden in de nacht gaan dansen in een onbekende omgeving is er zeker een van, met angst en beven liep ik in het donker vanaf station Muiderpoort terwijl m’n toenmalige liefste vriend me moed insprak op m’n mobieltje. Van dansen springen m’n gedachten naar zingen. Vroeger heb ik weliswaar een tijdlang zangles gehad, maar de Afrikaanse zangworkshop in Leiden was nieuw voor me net als het dagje ‘Stembevrijding’ onder de bezielende leiding van Jan Kortie.

Ook met vreemde talen ben ik aan de slag gegaan, nu is taal sowieso een rode draad in m’n leven. Vorig jaar heb ik m’n Frans onder een dikke laag stof vandaan getoverd, vervolgens ben ik met Spaans begonnen. Elke keer als ik de zuidelijke keelklanken hoor, duiken beelden van Andalucía op. Ik versta het inmiddels redelijk, maar veel meer dan ‘hola’, ‘encantado’ en ‘adios’ komt er nog niet uit m’n mond helaas. Ook schrijven is al jaren niet meer uit m’n leven weg te denken, nieuw is wel dat ik bijna een jaar geleden begonnen ben met de serie ‘Beeld van een blogger’ waarbij ik bloggers ontmoet en op zoek ga naar de mens achter de avatar. In de toekomst wordt die reeks wellicht uitgebreid.

In 2009 heb ik het fotograferen ontdekt, door de verwonderde ogen van een kind naar m’n eigen stad kijken, een keer een water- of fietstaxi nemen in plaats van een tram. Met de camera in de hand ging er ook een groene wereld voor me open. Ik dartelde rond in botanische tuinen, doolde door parken en lunchte aan de Kralingse Plas. De Chinese tuin in Blijdorp werd een verlengstuk van m’n balkon eenhoog in Crooswijk, de kinderboerderijdieren een substituut voor een huisdierloos bestaan. Bij de workshop Visagie waren voor het eerst in lange tijd de rollen omgedraaid, nu werd ikzelf door het oog van de camera bekeken. Die foto is overigens zoekgeraakt.

Sinds kort ben ik aan het twitteren, slechts een veertigtal tweets hebben tot nu toe het levenslicht gezien, ondertussen begin ik dit speeltje waar je niets mee ‘hoeft’ wel enigszins te waarderen. Inmiddels volg ik onder anderen Louis Theroux, oorlogsverslaggever Arnold Karskens en Beer-man Witold Riedel.
Er zijn nog wel een paar dingen die ik voor het eerst heb gedaan de afgelopen periode, maar die wil ik of niet kwijt, waren te vervelend of zijn überhaupt het vermelden niet waard. Nu ben ik natuurlijk ook benieuwd naar jullie laatste voor het eerst-ervaringen.
Marjelle

Orca Wintersleep

Otherwhere

Toen ik zondag om tien uur gewekt werd door Ingrid had ik me het liefst nog even omgedraaid. Ik vermande me, kroop onder het huidwarme dekbed vandaan en liep slaapdronken naar de douche. Het vooruitzicht van de Afrikaanse zangworkshop maakte veel goed, daar had ik wel een fietsritje, treinreis en wandeling voor over. Om half één rolde de trein Leiden binnen, met behulp van een A4’tje vol aanwijzingen en een paar voorbijgangers belandde ik twintig minuten later bij een gymzaal aan de Vondellaan. Op het verlaten plein hing een sfeer die me deed terugdenken aan m’n middelbareschooltijd. Op het moment dat ik Saskia, degene die het organiseerde begroette, besefte ik dat ik vergeten was 15,00 € te pinnen. Geen probleem, ze bood me onmiddellijk haar fiets aan zodat ik snel op en neer naar het station kon rijden voordat de workshop begon.

Even later slingerde ik op een veel te grote fiets met terugtraprem en bak-voorop over onbekende fietspaden. Gelukkig was ik net op tijd weer in het zaaltje, in de gang hoorde ik al het geroffel van een djembé en zag een paar Afrikaanse mannen staan omringd door een groep van overwegend vrouwen. De zangworkshop kon beginnen. Eerst nog wat onwennig probeerden we Raphaël na te zingen, een enthousiaste man met gevoel voor humor en mooie stem, totdat de dialoog steeds meer op gang kwam. Ik genoot van de samenzang, zo’n gymzaal is dan wel niet de meest inspirerende plek, maar de akoestiek was uitstekend. Na het zingen werd er een Afrikaanse dansworkshop gegeven waar ik door rugproblemen helaas niet aan mee kon doen. Voordat ik de trein terug nam, heb ik eerst nog een knapperig stokbroodje gegeten in een van de vele leuke eetcafeetjes die Leiden rijk is.
Marjelle

Lunatic Soul