Tagarchief: recht

Torenhoge boetes!

Nietsvermoedend zap ik gisteren langs een aantal programma’s en blijf hangen bij een uitzending van De monitor. Deze keer worden de misstanden bij de sociale dienst in Enschede onder de loep genomen en er komen een paar schrijnende gevallen ter sprake. Als je als uitkeringsgerechtigde een bijstandsuitkering ontvangt dien je je aan een wirwar van regels te houden. Uit een onderzoek van De monitor onder medewerkers van sociale diensten blijkt dat 50% van de ambtenaren zich kan voorstellen dat een aantal van die bijstandsregels mensen tot pure wanhoop drijven. Bijvoorbeeld Martin Bosch uit Enschede, oud-muzikant en bijstandsgerechtigde, die onder andere mantelzorger is van zijn oude, demente moeder. Na een anonieme tip dat hij geld zou  hebben verdiend met twee optredens tijdens Koninginnedag besluit de sociale dienst een diepgravend onderzoek te beginnen, niet alleen naar hem maar ook naar de mensen om hem heen.


Martin zelf verklaart
dat het om een onkostenvergoeding gaat. De sociale dienst eist vervolgens dat hij alle bankafschriften van de afgelopen drie jaar binnen een week inlevert. Als Martin duidelijk maakt dat hem dat niet gaat lukken volgen er meteen keiharde sancties. Zijn uitkering wordt stopgezet en hij moet € 46.000 – ja, je leest het goed – terugbetalen. En dat allemaal door een vage verdenking van een anonieme tipgever dat hij met die twee optredens € 500 verdiend zou hebben. Zijn advocate Petra Gerritsen zegt er onder andere dit over: ‘Je hebt geen enkele aanwijzing dat Martin Bosch met iets anders bezig is dan gewoon hobbymatig spelen.’ Later vertelt ze nog hoe ogenschijnlijk doodgewone dingen als onbetaald optreden, vrijwilligerswerk doen en zelfs oppassen tot grote problemen en torenhoge boetes kunnen leiden als je ze niet direct opgeeft aan de sociale dienst. Ook de schoonmoeder* van Lange Frans kan hierover meespreken inmiddels.
Marjelle

Vermeend delict € 500, sanctie € 46.000.
Reactie van Rob van Straaten, Hoofd Inkomen gemeente Enschede: ‘Dat klinkt inderdaad heel stevig.’
Nee, beste man, dat is ronduit krankzinnig.

* Ze heeft een boete gekregen omdat ze op haar kleinkinderen paste, aangezien het om op ‘geld waardeerbare arbeid’ zou gaan.

Enorme schuld voor schoonmoeder Lange Frans AD 27-02-2015

Foto Pixabay

Honing & zoute drop

Was ik net weer een beetje opgeknapt, word ik opeens wakker met keel- en spierpijn en een piepende hoest. De hele dag probeer ik te doen alsof er niks aan de hand is. ‘Ik word niet ziek’, mantraat het in m’n hoofd. Het zou de zoveelste keer dit jaar zijn. Geen zin in! Maar als ik ’s avonds met een koortsige blik naar m’n beeldscherm staar, even later zonder veel animo in een pan roer, moet ik toegeven dat het griepvirus me opnieuw te pakken heeft. Mijn weerstand is zo laag door de aanhoudende stress en burenoverlast de afgelopen jaren dat elk griepbacilletje en virusje mij als een makkelijke prooi ziet. Woningbouwvere-niging Havensteder heeft het probleem nooit opgelost en houdt zich daarmee níet aan de wet die zegt dat je ‘een huurder rustig woongenot moet verschaffen’, maar daar is dus al een aantal jaar geen sprake van.


Toen vorige zomer de verhuizing
naar een andere flat op het laatste nippertje niet doorging door een fout van hun verhuurmakelaar, de verhuisdozen stonden al in de gang, werd mij een gelijkwaardig huis beloofd. Belofte maakt schuld, ook een mondelinge afspraak is rechtsgeldig, vandaar dat de hoop om uit deze uitzichtloze situatie te komen weer opborrelde. Helaas werd ik vervolgens afgepoeierd met een paar woningen die volstrekt niet gelijkwaardig waren en waarvan er één op de vierde etage zonder lift vanwege gezondheidsredenen niet eens door kón gaan. De doktersverklaring en brief van de rugtherapeut werden eerder al volkomen genegeerd, de consulente wilde het briefje van m’n huisarts niet eens aannemen toen ze bij mij thuis was. ‘Dat komt wel in een later stadium’, zei ze. Dat vond ik toen best bizar en ik heb de brief een tijd daarna toch gemaild, maar daar nooit een reactie op gekregen.
Marjelle

Foto Witold Riedel

And justice for all

Terwijl de buren weer met dingen boven m’n hoofd aan het schuiven zijn, dat gaat vaak urenlang door, ik met een koortsig hoofd achter m’n pc zit, een beginnende griep probeer ik met Oscillococcinum en extra C de kop in te drukken, ben ik bezig met het maken van nieuwe cryptogrammen. Tussen het gebonk van buren en hoofd door doe ik een poging om me te concentreren en dwing mezelf niet te denken aan woningbouwvereniging Havensteder waarvan ik nu al vijf maanden niks meer gehoord heb op die ene reactie op m’n recente officiële klacht na. Een brief die bol stond van verdraaiingen en onwaarheden. Zo’n klacht wordt volledig intern afgehandeld, mij werd helemaal niks gevraagd. Met onpartijdigheid en objectiviteit had het dan ook weinig te maken, wel met afschuiven, doelbewust op de essentie niet ingaan en geen verantwoordelijkheid nemen voor eigen fouten. Een advocaat die ik over de zaak vertelde en de brief liet lezen, raadde me aan om door te gaan omdat ik wel degelijk in m’n recht sta.

Wat dat betreft ben ik echt een kind van mijn vader, een bevlogen jurist. Als we iets gemeen hadden is het wel ons grote rechtvaardigheidsvoel, onze afkeer van onrecht, willekeur, vriendjespolitiek en aperte leugens. Als hij had geweten hoe ik door Havensteder behandeld ben – na een geval van dwaling heb ik moeten vechten als een leeuw om überhaupt onkosten vergoed te krijgen, afspraken zijn niet nagekomen, de langdurige geluidsoverlast die vergaande gevolgen heeft voor mijn gezondheid is nooit opgelost – dan weet ik zeker dat hij zich in zijn graf zou omdraaien. Terwijl ik dit allemaal bedenk gaat er ook iets mis met m’n puzzelsoftwareprogramma, omschrijvingen verdwijnen opeens en dingen worden niet goed opgeslagen. Als ik een uur later vijf puzzels kwijt ben en m’n schouder steeds heftiger piept dat ik moet stoppen met typen besluit ik er een streep onder te zetten. Ik heb het even gehad met alles wat niet deugt.
Marjelle

Foto gemaakt in Miniworld Rotterdam

‘Bad boys’

In een impuls had ik me een tijd geleden opgegeven voor een rechtbanksessie. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in rechtspraak en heb zelfs ooit een blauwe maandag rechten gestudeerd. Gevangenissen fascineren me op een bepaalde manier, getuige ook de vele docu’s die ik over dit onderwerp heb gezien, waaronder Septembres1,2, Veroordeeld, Inside Death Row en Behind Bars, bovendien heb ik een groot rechtvaardigheidsgevoel. Daarnaast voel ik aversie tegen het sec opsluiten van mensen, in plaats van er beter uit te komen fungeert de gevangenis vaak als kweekvijver voor toekomstige beroepscriminelen.

Afgelopen woensdagavond toog ik op de fiets naar het Wilhelminaplein waar de rechtbank zetelt. M’n tas en ik kwamen geluidloos door beide detectiepoortjes, eenmaal op de vierde etage bleek ik bepaald niet de enige die op dit idee was gekomen. Voor me zag ik opeens Fréderique Spigt met vriendin opduiken, haar optreden3 een aantal maanden geleden in Blijdorp staat nog vers in m’n geheugen. Rond half acht dromden de mensen zaal 14 binnen, ik kwam terecht naast een familie waarvan de dochter pa al snel toesiste dat ze wég wilde en zoonlief steeds irritante knorgeluiden maakte.

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=cc7CgSNX8aw&feature=related]

Het was leuk om deze nagespeelde zitting bij te wonen. De politierechter, pal onder het portret van Bea, officier van justitie, advocaat en verdachte speelden hun rol met verve. ‘Ik wil niet de meest recente ringtones horen’, zei de eerste semi-streng. Vervolgens begon de strafzaak waarin het om de mishandeling van de vriendin van de verdachte ging onder invloed van alcohol, hij was al eerder veroordeeld en zat nog in zijn proeftijd. Interessant ook om aan het eind het requisitoir van de openbare aanklager en het pleidooi van de advocaat te horen met hun verschillende opvattingen over de hoogte van de strafmaat.

Wie zelf graag een keer een zitting wil bijwonen kan gewoon langsgaan, de meeste zittingen zijn openbaar. Tot slot was er de gelegenheid om vragen te stellen waar behalve Fréderique ook een aantal anderen gebruik van maakten waaronder een paar jonge kinderen. Grappig om te zien dat ze op die leeftijd al zo’n zitting willen bijwonen, goed geluisterd hadden en slimme vragen stelden. Zelf heb ik de kans aan me voorbij laten gaan, als ik twee uur lang niets kan drinken heb ik geen stem meer over, daarnaast ben ik in dit soort situaties soms ook net niet assertief genoeg.
Marjelle

1 Veroordeeld
2 Tijdens het schrijven van dit blog kwam ik deze bijzondere documentaire tegen Levenslang – 10 jaar later (The Farm – 10 Down)
3 Met je hart, met je handen, met je ogen … spreek met elkaar!

Artikelen
VVD’er twijfelt aan nut lange celstraf
Crimesite.nl  08-09-2011
Rechters vinden invoeren van minimumstraffen onzin Elsevier 23-02-2011
Na een taakstraf is er minder recidive dan bij een gevangenisstraf Trouw 11-02-2011
Werkt gevangenisstraf? Kennislink 14-02-2008

Meantime Astrid Seriese van de cd ‘Condemned’
(‘Bad boys’ was niet te vinden op Youtube)