Tagarchief: muziek

Straathunks?


Miracle Worker SuperHeavy

Vrij naar Treinhunks

Take the money and run!

Dit zinnetje schiet door m’n hoofd als ik de foto groot op m’n scherm zie. Benieuwd naar de oorsprong ervan vraag ik raad aan Google. Waar zou ik zijn zónder, ik kan me niet eens meer herinneren hoe het er in het pre-Googletijdperk aan toeging. Tot mijn verbazing is het de titel van een film van Woody Allen en een nummer van de Steve Miller Band. Al ben ik een fan van zijn films, onder andere ‘Annie Hall’ en ‘Manhattan’ zijn me meer dan bijgebleven, deze ken ik niet. Ook de liedtekst klinkt mij onbekend in de oren, toch moet ik die ene zin ooit ergens opgevangen en opgeslagen hebben. Grappig hoe het geheugen soms werkt.

Plaats delict is de Witte de Withstraat afgelopen zondag tijdens 24 uur cultuur. De Wereld van Witte de With, straatKunst waar ik van hou. Alleen jammer dat ik door rugproblemen niet te veel mocht lopen van m’n therapeut en slechts een fractie van het totaalaanbod heb gezien. Anders was ik zeker langer gebleven, had ik behalve de ‘worsten aan de Westersingel’ meer feestvierende beelden op de foto gezet, was ik ook even bij Sir Ian gaan luisteren en wie weet erna wel in The Far West Hotel beland.
Volgende keer van alles méér.
Marjelle

Lipstick Wintersleep

Paaldans!

On Powdered Ground Agnes Obel

Triggerfinger!

Op weg naar Scheveningen-haven zit ik in een drukke lijn 11. In Rotterdam kwam eerst tram 7 aan de beurt en vervolgens vanaf Centraal de trein naar Den Haag HS. Je moet er wat voor over hebben als je van je slopende rugpijn af wilt. Nog nooit heb ik zo vaak gebruikgemaakt van het OV als de afgelopen weken, ik hobbel af en toe in bussen, stap voorzichtig in trams en treinen en heb zelfs de metro herontdekt. Dit is de tweede keer dat ik naar m’n triggerpoint-therapeut ga. Aardige man, ziet er heel gespierd en gezond uit en kneedt met sterke vaardige handen m’n pijnlijke onderrug. ‘Een plank’, zei hij de eerste keer en ik grimlachte. Het doel van de therapie is de triggerpoints te deactiveren die de pijn veroorzaken en de spieren in staat te stellen zich weer te ontspannen.

M’n therapeut triggert die plekken waar de spierknopen zitten, een behandeling die althans bij mij zeer pijnlijk is. Het is even doorbijten, maar dat heb ik er graag voor over. Als de circa veertig minuten voorbij zijn rol ik enigszins duizelig van de behandeltafel af en besluit eerst bij te komen in een van de nabijgelegen restaurantjes met uitzicht op de haven. Onderweg waai ik bijna van de kade af, het is herfst in september. Ik zag daarnet zelfs meisjes met mutsen! Op de terugweg valt m’n oog opeens op het bordje Slush! in een haringkar, geen idee wat dat voor een merkwaardig drankje is, we rijden vervolgens langs de Algemene Hindoe Basisschool en passeren het Museon. Misschien wel een idee om hier de volgende keer uit te stappen als ik me beter voel dan nu.
Marjelle

All night long Triggerfinger

Pijnlijk!

Geen parken, bossen, stranden of zinderende festivals deze keer, de afgelopen week ben ik aan huis gekluisterd door een spitaanval. Hoe belangrijk gezond-zijn is besef je dan weer des te meer. Normaal lopen was er de eerste dagen nauwelijks bij, het waren meer schuifelpasjes die ik produceerde. Zelfs de simpelste basishandeling leverde al problemen op: ‘hoe trek ik m’n schoenen aan?’ en laten we het over nagels knippen al helemaal niet hebben. Ook volle vuilniszakken hebben normaliter niet de neiging om uit zichzelf naar buiten te wandelen en als ze dat wél zouden doen is dat bepaald geen goed nieuws.

Het is een van de nadelen van alleen wonen, al zie ik daar ook voordelen aan als ik terugkijk op m’n samenwoonjaren. Eén van de eerste dingen die ik heb gedaan toen ik net door m’n rug was gegaan behalve m’n vriendin ver weg een noodkreet sturen, was de AH-bezorgservice mailen met een ellenlange boodschappenlijst. Het is wel een heel gedoe voordat je met je virtuele  winkelkarretje langs alle webproducten gewandeld bent, maar dan héb je ook wat. Het andere was een zsm-afspraak maken met een fysiotherapeut, al heb ik steeds meer twijfels over het nut ervan gezien m’n ervaringen in het verleden.

Via een hoop gegoogle ben ik uiteindelijk bij een triggerpoint-therapeut in Scheveningen terechtgekomen, de werkwijze en logica spraken me wel aan. Hoe je daar met pijn in je lijf en zonder auto komt is weer een heel ander verhaal, je moet er wat voor over hebben en dat heb ik. Ik wil zo graag van die pijn af, weer een gezonde rug krijgen, desnoods moet ik daarvoor wekelijks in een chloorzwembad springen. Inmiddels is de eerste behandeling achter de rug, ik was zo moe en groggy erna dat ik een taxi genomen heb vanaf Rotterdam CS. De jongen reed alsof de politie hem op de hielen zat en m’n vriendelijke opmerking ‘zo, jij hebt haast!’ werd totaal genegeerd. We vlogen door de straten en hij schampte bijna een paar voorbijgangers. Ik haalde opgelucht adem toen hij me ten slotte voor m’n huis afzette.
Marjelle

Listen (listen, listen) Wintersleep

Who’s Afraid of Red, White and Blue?



She Won’t Tell
Tommy Ebben & the Small Town Villains

In wasbeersfeer!

‘… You can tell I’m upset when I start talking to you…’ Calvin and Hobbes

Paper Tiger Beck

Flowerpower

Vargtimmen Hedningarna

‘Groeten uit Rotterdam!’

Nieuwsgierig geworden naar de parel aan de Maas besluit ik voor de tweede keer met de Aqualiner naar Heijplaat te varen. Toeval bestaat niet, op het dek zie ik dezelfde vrouw staan als de vorige keer, de Heijplaatse die me op het rivierstrand opmerkzaam heeft gemaakt. Na een zonnige overtocht waarbij ik alles fotografeer wat los- en vastzit op het water legt ze me uit hoe ik vanaf de RDM Campus naar het strandje moet rijden. Een aparte gewaarwording om op dit eiland rond te fietsen, een soort van miniatuur-Rotterdam met vriendelijke mensen en een rustige dorpskern.

Een van de voorbijgangers aan wie ik de weg naar het strand vraag, vertelt ‘ik woon hier al 56, nee, 57 jaar en ik komt er haast nooit’, ondertussen snuffelt haar hond nieuwsgierig aan m’n broekspijp. Ik ga op zoek naar het door haar beschreven ‘poortje in het groen’. Als ik dat eenmaal gevonden heb en het smalle bospaadje op fiets maak ik bijna weer rechtsomkeer. De Strand-pijl wijst naar een nabijgelegen boerderij en ik ben bang om weggeblaft te worden door een enge hond. Ik verman me en rijd het kronkelige pad af waarna ik opeens oog in oog kom te staan met de parel aan de Maas. Zand, zee, zon… Rotterdam op haar best. In het Dokkaffee sluit ik even later deze zonovergoten middag af met Earl Grey en kaascroissant, in m’n gedachten was ik even op vakantie.
Marjelle

Groet Chris Chameleon

Paardenmeisje!

25 neppaarden in binnenstad De Havenloods Noord 03-08-2011

Nog meer paarden vind je hier: Nep!